Agnieszka Morawińska
Agnieszka Barbara Morawińska (ur. 29 czerwca 1944 w Warszawie) – polska historyk sztuki, krytyk sztuki; w latach 1991–1992 wiceminister kultury i sztuki, w latach 1993–1997 ambasador RP w Australii, w latach 2001–2010 dyrektor Zachęty Narodowej Galerii Sztuki, w latach 2010–2018 dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie.
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1944 Warszawa | |
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki | ||
| Okres | od 1991 do 1992 | |
| Ambasador RP w Australii | ||
| Okres | od 1993 do 1997 | |
| Poprzednik | Antoni Pierzchała | |
| Następca | Tadeusz Szumowski | |
| Dyrektor Zachęty Narodowej Galerii Sztuki | ||
| Okres | od 2001 do 2010 | |
| Następca | Hanna Wróblewska | |
| Dyrektor Muzeum Narodowego w Warszawie | ||
| Okres | od października 2010 do maja 2018 | |
| Poprzednik | Piotr Piotrowski | |
| Następca | Jerzy Miziołek | |
| Odznaczenia | ||
  
| ||
ŻyciorysEdytuj
Ukończyła studia w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskała następnie stopień doktora nauk humanistycznych. W latach 1976–1993 była kuratorem Galerii Sztuki Polskiej w Muzeum Narodowym w Warszawie, gdzie stworzyła nową Galerię Malarstwa Polskiego. Prowadziła wykłady na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W latach 1991–1992 pełniła funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W latach 1993–1997 była ambasadorem RP w Australii, akredytowaną jednocześnie w Nowej Zelandii i Papui-Nowej Gwinei. Po powrocie do kraju pracowała jako kurator na Zamku Królewskim w Warszawie oraz jako wykładowca w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych[1]. Autorka wielu wystaw, takich jak „Artystki polskie”, „Malarstwo polskie w czasach Fryderyka Chopina”, „Przedwiośnie. Polska 1880–1920” (prezentowanych w Brukseli podczas Europaliów 2001), „Inwazja Dźwięku” i inne.
W 2001 wygrała konkurs na dyrektora Galerii Zachęta. W październiku 2010 objęła natomiast stanowisko dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie[2]. W maju 2018 złożyła dymisję, motywując ją brakiem efektywnej komunikacji z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego[3].
Jest córką muzeologa Jana Morawińskiego.
Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj
W 2012, za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju muzealnictwa, została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4], który wręczono jej 11 listopada 2012[5]. W tym samym roku wyróżniona Odznaką Honorową „Bene Merito” (2012)[6]. W 2014 otrzymała z rąk Pierre'a Buhlera francuski Order Sztuki i Literatury[7].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Agnieszka Morawińska w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2015-04-11].
- ↑ Dyrektor Morawińska. Muzeum Narodowe w Warszawie ma nowego szefa. gazeta.pl, 28 października 2010. [dostęp 11 kwietnia 2015].
- ↑ Dyrektor Muzeum Narodowego Agnieszka Morawińska rezygnuje ze stanowiska. rp.pl, 24 maja 2018. [dostęp 2018-05-25].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 251).
- ↑ Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości. prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2015-04-11].
- ↑ Odznaki Honorowe Bene Merito. msz.gov.pl. [dostęp 2015-04-11].
- ↑ Uroczyste wręczenie odznaczeń w Rezydencji Ambasadora Francji, 10 lutego br.. ambafrance-pl.org, 19 marca 2014. [dostęp 2015-04-11].
BibliografiaEdytuj
- Agnieszka Morawińska. culture.pl. [dostęp 2015-04-11].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Miejsce przyjazne. Z Agnieszką Morawińską, nowym dyrektorem Zachęty, rozmawiają Bogusław Deptuła i Piotr Kosiewski. „Tygodnik Powszechny” 29, 22 lipca 2001. [dostęp 2015-04-11].