Anna Michalak-Pawłowska
Anna Michalak-Pawłowska (ur. 1962 w Warszawie) – polska fotografka, animatorka kultury, teatrolożka i nauczycielka akademicka.
| Data i miejsce urodzenia |
1962 |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater |
Akademia Teatralna w Warszawie, Uniwersytet Jagielloński |
| Dziedzina sztuki |
fotografia, animacja kultury |
Życiorys edytuj
Urodziła się w 1962 roku w Warszawie[1]. Od 1975 roku tańczyła i śpiewała w zespole „Gawęda”, z którym podróżowała za granicę[2]. Uczęszczała do technikum chemicznego na Saskiej Kępie[3]. Od początków stanu wojennego[2] fotografowała środowisko opozycyjne i artystyczne, dokumentując spotkania, wystawy i protesty[1], dokumentowała także w 1983 roku pielgrzymkę Jana Pawła II do Polski[2] i pogrzeb Jerzego Popiełuszki[4]. 3 maja 1984 roku, podczas jednej z manifestacji opozycyjnych, została zatrzymana i pobita[1]. Dzięki przeciąganiu procesu przez sędziego doczekała amnestii, zanim ogłoszono wyrok[5]. W latach 80. XX w. pracowała w Pałacu Młodzieży jako instruktorka fotografii (1984–1985)[1], następnie związała się ze Stołecznym Biurem Imprez Artystycznych (1984–1986)[1]. Dokumentowała fotograficznie przedstawienia w Teatrze Powszechnym i Teatrze Lektur, wydarzenia w ramach Jazz Jamboree czy plany filmowe[1] takich obrazów jak Dzień czwarty w reżyserii Ludmiły Niedbalskiej[6]. Jej fotografie ukazywały się na łamach „Sztandaru Młodych”, „Na Przełaj”, „Expressu Wieczornego” i „Przeglądu Katolickiego”[1]. W 1987 roku wyszła za mąż za fotografa Artura Pawłowskiego, wtedy także zakończyła karierę fotograficzną[7]. W 2021 roku jej twórczość została przedstawiona na wystawie Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek w Domu Spotkań z Historią oraz opisana w książce o tym samym tytule autorstwa Moniki Szewczyk-Wittek[8].
W 1985 roku utworzyła amatorski Teatr Muzyczny „Pantera”[1] w Warszawie, który przez piętnaście lat występował na scenach profesjonalnych teatrów, domów kultury i in.[9], trzy lata później rozpoczęła realizację międzynarodowych projektów takich jak Lato artystyczne[1]. W 1993 roku ukończyła studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, a w 2002 roku na Wydziale Zarządzania Kulturą Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Założyła Ośrodek Działań Artystycznych „Dorożkarnia”, którego została dyrektorką[10], fundację „Wychowanie w Kulturze” oraz Społeczne Liceum Ogólnokształcące nr 14[1]. Należała do rady nadzorczej Fundacji „Krzyżowa”, w latach 2006–2015 pracowała jako ekspertka w programach dotacyjnych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu Teatralnego, Narodowego Centrum Kultury i m.st. Warszawy[1]. W latach 2013–2020 piastowała stanowisko pełnomocnika prezydenta m.st. Warszawy ds. edukacji kulturalnej[1]. Została wyróżniona Nagrodą Fundacji Rozwoju Edukacji Lokalnej za Inicjatywy Kulturalne (2015) oraz nagrodą „Przyjaciółka Młodzieżowej Rady Warszawy”[1].
Sprawuje funkcję prezeski Zrzeszenia Animatorów Kultury „Forum Kraków”, wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie[1], jest członkinią stowarzyszeń European Network of Cultural Centres i Forum Kultury Mazowsze[11]. Kieruje rodzinnym teatrem w Kaniach Helenowskich[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 164.
- ↑ a b c Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 170.
- ↑ Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 166.
- ↑ Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 178.
- ↑ Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 174.
- ↑ Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 173.
- ↑ Szewczyk-Wittek 2021 ↓, s. 180.
- ↑ Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek | wystawa [online], dsh.waw.pl [dostęp 2022-01-22] (pol.).
- ↑ O nas [online], Dorożkarnia [dostęp 2022-01-22] (pol.).
- ↑ Anna Michalak-Pawłowska [online], Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2022-01-22] (pol.).
- ↑ Anna Michalak-Pawłowska [online], Dorożkarnia [dostęp 2022-01-22] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Monika Szewczyk-Wittek: Jedyne. Nieopowiedziane historie polskich fotografek. Warszawa: Dom Spotkań z Historią, 2021. ISBN 978-83-66068-33-9.