Antoni (Mielnikow)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	31 maja 1964
Konsekrator	Aleksy I
Współkonsekratorzy	Pimen (Izwiekow), Nikodem (Rotow), Borys (Wik), Nektariusz (Grigorjew), Sergiusz (Pietrow), Daniel (Juźwiuk), Onezyfor (Ponomariow)
Współkonsekrowani biskupi
Jonatan (Kopołowicz)	28 listopada 1965
Ireneusz (Susemihl)	30 stycznia 1966
Włodzimierz (Sabodan)	9 lipca 1966
Michał (Mudjugin)	6 listopada 1966
Serafin (Sigrist)	19 grudnia 1971
Maksym (Krocha)	26 marca 1972
Antoni (Zawgorodny)	3 sierpnia 1975
Walenty (Miszczuk)	25 lipca 1976

Antoni
Антоний
	Anatolij Siergiejewicz Mielnikow; Анатолий Сергеевич Мельников
	Metropolita leningradzki i ładoski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1924 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	29 maja 1986 ; Leningrad
Miejsce pochówku	Cmentarz Mikołajewski↗
	Metropolita leningradzki i ładoski
Okres sprawowania	1978–1986
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	eparchia leningradzka i ładoska
Śluby zakonne	1950
Diakonat	18 lipca 1950
Prezbiterat	22 lipca 1950
Chirotonia biskupia	31 maja 1964
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni, imię świeckie: Anatolij Siergiejewicz Mielnikow (ur. 19 lutego 1924 w Moskwie, zm. 29 maja 1986 w Leningradzie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

W 1945 po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął naukę w otwartym po złagodzeniu prześladowań Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego moskiewskim seminarium duchownym. Studia teologiczne kontynuował w Moskiewskiej Akademii Duchownej, którą ukończył w 1950, uzyskując tytuł naukowy kandydata nauk teologicznych. W tym samym roku został posłusznikiem w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując następnie w momencie składania ślubów zakonnych imię Antoni. 18 lipca 1950 został hierodiakonem, zaś 22 lipca – hieromnichem. Święcenia obydwu stopni przyjmował z rąk patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego I. Po przyjęciu święceń kapłańskich został skierowany do seminarium duchownego w Odessie, początkowo w charakterze jego wykładowcy, następnie zaś - inspektora. W 1952 przeniesiony na analogiczne stanowisko w seminarium duchownym w Saratowie. W 1956 otrzymał godność archimandryty, obejmując kierownictwo nad monasterem Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowicach i stanowisko rektora seminarium duchownego w Mińsku. W 1963 przeniesiony ponownie do seminarium w Odessie, równocześnie został przełożonym monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie.

31 maja 1964 miała miejsce jego chirotonia na biskupa biełgorodzko-dniestrowskiego, w której jako konsekratorzy wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolita kruticki i kołomieński Pimen, metropolita leningradzki i ładoski Nikodem, metropolita chersoński i odeski Borys, metropolita kiszyniowski i mołdawski Nektariusz, arcybiskup miński i białoruski Sergiusz, arcybiskup Daniel i biskup Onezyfor. 25 maja 1965 Antoni (Mielnikow) został metropolitą mińskim i białoruskim; w tym samym roku otrzymał tytuł naukowy magistra nauk teologicznych. 29 września 1978 przeniesiony na katedrę leningradzką i ładoską. Wielokrotnie reprezentował Patriarchat Moskiewski w czasie podróży zagranicznych w innych autokefalicznych Kościołach prawosławnych.

W odróżnieniu od swojego poprzednika na katedrze leningradzkiej, metropolity Nikodema, reprezentował konformistyczną postawę w relacjach z lokalnymi organami władzy radzieckiej. Równocześnie był cenionym teologiem i redaktorem prasy cerkiewnej^[1].

Zmarł w 1986 po długiej chorobie. Pochowany na cmentarzu Ławry św. Aleksandra Newskiego w Petersburgu.

Przypisy

↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir’s Seminary Press, 1984, s. 430-431. ISBN 0-88141-033-0.

Bibliografia

Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego

[1] D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir’s Seminary Press, 1984, s. 430-431. ISBN 0-88141-033-0.

[1]