Antoni Miodoński

dziekan Wojska Polskiego

Antoni Stanisław Miodoński (ur. 26 marca 1889 w Żywcu, zm. 3 lutego 1949[1]) – ksiądz dziekan Wojska Polskiego.

Antoni Stanisław Miodoński
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1889
Żywiec

Data śmierci

3 lutego 1949

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1912

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Wawrzyn Akademicki

Życiorys

edytuj

Ukończył c. i k. Gimnazjum Wyższe w Wadowicach (1908)[2]. W 1912 roku otrzymał święcenia kapłańskie w diecezji krakowskiej. Podczas I wojny światowej był kapelanem rzymskokatolickim w armii austro-węgierskiej. W 1918 roku został kapelanem Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu starszego kapelana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 16. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego[3]. W latach 1923–1928 był kierownikiem Rejonu Duszpasterstwa Katolickiego Biała-Bielsko i proboszczem parafii wojskowej Biała-Bielsko[4][5]. 18 lutego 1930 roku awansował na proboszcza ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 roku i 3. lokatą w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego. W 1932 roku był administratorem parafii wojskowej N. M. P. Ludzimierskiej w Bielsku na Śląsku[6]. W okresie międzywojennym był m.in. duszpasterzem 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu oraz prezesem Związku Szlachty Zagrodowej. W latach 1934–1939 był szefem duszpasterstwa wojskowego wyznania katolickiego Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[7]. Na stopień dziekana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 roku w duchowieństwie wojskowym wyznania rzymskokatolickiego.

Po klęsce w kampanii wrześniowej udał się do Francji. Z polecenia generała Władysława Sikorskiego wyjeżdżał do Bukaresztu i Budapesztu, by ułatwić przyjazd do Francji oficerów polskich internowanych w Rumunii i na Węgrzech. Po upadku Francji dotarł do Wlk. Brytanii, gdzie otrzymał przydział duszpasterski do 3 Kadrowej Brygady Strzelców, stacjonującej w Moffat w Szkocji. 15 lipca 1941 roku został szefem duszpasterstwa Polskich Sił Powietrznych. Do końca wojny był seniorem duchownych wojskowych, ze względu na wysługę lat. Dokonał 260 wizytacji na terenie Wlk. Brytanii i innych krajów Europy Zachodniej. W trakcie tych wizytacji odbył m.in. 105 godzin lotu. 16 lipca 1943 roku brał udział w pogrzebie generała Władysława Sikorskiego.

Dzięki jego staraniom ofiarowano z Funduszu Społecznego Polskich Sił Powietrznych 500 funtów na Polską Misję Katolicką w Londynie. Z jego inicjatywy powstał Fundusz Pomocy Jeńcom. Z ofiar zebranych od lotników polskich kupiono i wysłano 4800 paczek dla jeńców polskich w Niemczech, szczególnie dla tych, którzy nie mieli rodzin. Organizował świetlice lotnicze, w tym Świetlicę Biskupa Polowego.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Architektura sakralna - Kościół św. Floriana w Żywcu-Zabłociu. [dostęp 2016-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  2. a b c Michał Siwiec-Cielebon, Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych odrodzonej Rzeczypospolitej, „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny” (21), 2018, s. 92–145, ISSN 1505-0181.
  3. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 406.
  4. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1421, 1425.
  5. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 840.
  6. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 406, 898.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 272.
  8. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi na polu pracy kulturalno-oświatowej i społecznej”.
  9. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 2, 19 marca 1936. 
  10. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej i krzewienie czytelnictwa w wojsku”.

Bibliografia

edytuj