Arjun

indyjski czołg

Arjun (sanskr. अर्जुन) – indyjski czołg podstawowy, produkowany od 2004 roku, w armii indyjskiej od 2007 roku. Nazwa czołgu pochodzi od Ardźuna - jednego z bohaterów eposu Mahabharata.

Arjun
Ilustracja
Arjun
Dane podstawowe
Państwo

 Indie

Producent

Heavy Vehicles Factory

Typ pojazdu

czołg podstawowy

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4

Historia
Produkcja

od 2004

Egzemplarze

ponad 60

Dane techniczne
Silnik

silnik wysokoprężny MTU 838 Ka 501 o mocy 1400 KM (1040 kW)

Poj. zb. paliwa

1610 l

Długość

9,80 m

Szerokość

3,17 m

Wysokość

2,44 m

Masa

58 t

Moc jedn.

23,93 KM/t

Osiągi
Prędkość

72 km/h

Zasięg pojazdu

400 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,00 m

Rowy (szer.)

3,00 m

Ściany (wys.)

1,10 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1x armata kalibru 120 mm
1x karabin maszynowy kalibru 12,7 mm
1x karabin maszynowy kalibru 7,62 mm
Użytkownicy
Indie

Rozwój

edytuj

Arjun jest pierwszym zaprojektowanym od podstaw indyjskim czołgiem krajowej produkcji. Projektowanie maszyny rozpoczęto w roku 1974, jednak prototyp pojawił się dopiero w roku 1987[1]. Arjun ma być następcą użytkowanego wcześniej czołgu Vijayanta. Sześć pierwszych prototypów wyposażono w niemieckie silniki diesla MTU MB 838 Ka-501, rozwijające 1400 KM i połączone z automatyczną przekładnią Renk. Prawdopodobnie żaden z pierwszych prototypów nie był opancerzony lecz wykonany jedynie z miękkiej stali. Czołgi w wersji produkcyjnej wyposażono w kompozytowy pancerz (opracowany przez Indyjskie Metalurgiczne Laboratorium Obrony, a produkowany przez Mishra Dhatu Nigam) o nazwie Kanchan. Osprzęt termowizyjny opracowało laboratorium Organizacji Badań i Rozwoju Obrony (DRDO – Defence Research and Development Organisation) w Dehra Dun. W latach 1983–1989 Indie z myślą o prototypach importowały 42 silniki i skrzynie biegów o wartości 15 milionów dolarów. W 2007 roku Indyjski Parlamentarny Komitet Obrony zobowiązał DRDO do znalezienia zagranicznego wsparcia do rozwiązania wciąż pojawiających się problemów przy konstrukcji Arjuna. Czołg jest w fazie rozwoju od ponad 30 lat, a koszt programu Arjun wzrósł ze 155 milionów rupii w 1974 do 3,06 miliarda w 2005 roku. Po szeroko zakrojonych badaniach nad licznymi prototypami Arjuna zdecydowano się na uruchomienie produkcji pierwszej partii 124 czołgów, z czego wyprodukowano jedynie 15 sztuk, a tylko 5 zostało wcielonych do formacji zbrojnych. W połowie 2007 roku Armia Indyjska zobowiązała się do przeprowadzenia pod koniec tegoż roku testów 14 czołgów Arjun MBT.

Opis konstrukcji

edytuj

Ogólne rozplanowanie Arjuna jest klasyczne. Z przodu pojazdu znajduje się przedział kierowcy, w środku przedział bojowy i wieża, a z tyłu tzw. Power Pack. Nadwozie i wieża jest spawana ze stali pancernej z możliwością dołączenia dodatkowego pancerza. Podwozie i układ jezdny czołgu Arjun składa się z 1400 konnego silnika MTU 838 Ka 501 Diesel i hydromechanicznej przekładni biegów, kół nośnych opartych na zawieszeniu hydropneumatycznym, zintegrowanego systemu paliwowego, zaawansowanej instalacji elektrycznej oraz innych urządzeń specjalnych jak automatyczny system p-poż. Podwozie sfabrykowane jest z walcowanej płyty stalowej wykorzystując nowoczesne metody spawania. Pancerz przedni z wielowarstwowego materiału Kanchan umieszczony jest między stalowymi płytami. Zewnętrzne zawieszenie hydropneumatyczne umożliwia zmianę prześwitu pojazdu i płynną jazdę w nierównym terenie.

Uzbrojenie

edytuj

Główne działo 120 mm jest przystosowane do pocisków APFSDS (podkalibrowych z odrzucanym sabotem), HE (odłamkowo-burzących), HEAT (kumulacyjnych), HESH (przeciwpancernych pocisków odkształcalnych) oraz pocisków dymnych. Wykonane jest ze stali przetapianej elektrożużlowo i wyposażone w rękaw termiczny oraz odsysacz gazów. Sprzężony karabin maszynowy 7,62 mm wraz z przeciwlotniczym karabinem maszynowym 12,7 mm zainstalowane są na dachu wieży. Nowy wysoko energetyczny ładunek miotający opracowany przez Laboratorium Badań i Rozwoju Materiałów Wybuchowych w Pune zwiększa prędkość wylotową i zdolność przeszywającą pocisków. Wszystkie pociski 120 mm posiadają częściowo spalające się łuski. Uzbrojenie uzupełnia prawdopodobnie współosiowy karabin maszynowy PKT kal. 7,62mm i wielkokalibrowy przeciwlotniczy karabin maszynowy NSWT kal. 12,7mm. W wersji Arjun Mk.II przewidziano możliwość użycia rakiet LAHAT i amunicji termobarycznej.

Przypisy

edytuj
  1. George Forty: Ilustrowana Encyklopedia Czołgów Całego Świata. Warszawa: Bellona, 2008, s. 162. ISBN 978-83-11-10922-3.

Bibliografia

edytuj