Wikipedia

Arkadiusz Burnat

Arkadiusz Maksymilian Burnat (ur. 4 maja 1973 w Sanoku) – polski hokeista, wychowanek hokejowej sekcji klubu Stali Sanok, wieloletni zawodnik sanockiego klubu, reprezentant Polski do lat 18, do lat 20. Trener hokejowy.

Arkadiusz Burnat
Ilustracja
Arkadiusz Burnat podczas meczu pokazowego STS Sanok – Ciarko KH 58 Sanok (16 marca 2019)
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1973
Sanok

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca / napastnik

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

KH Dębica

Multimedia w Wikimedia Commons

Życie prywatne edytuj

Jego brat Marcin (ur. 1977)[1][2] i syn Bartosz (ur. 1992)[3] także zostali hokeistami. W Sanoku wraz z żoną Agnieszką rozpoczął prowadzenie lokalu gastronomicznego „U Papena”[4]. Ma również córkę Beatę.

Kariera zawodnicza edytuj

Był wychowankiem Stali Sanok, treningi rozpoczął w 1982 u trenera Jerzego Rożdżyńskiego[5]. Przez całą karierę był związany z macierzystym klubem z Sanoka. W wieku 16 lat rozpoczął treningi z seniorską drużyną Stali Sanok, w wieku 17 lat został jej stałym graczem. Został reprezentantem Polski do lat 18 (był kapitanem kadry) i do lat 20[6]. W trakcie gry działał w sądzie koleżeńskim przy zarządzie SKH Sanok[7]. Był kapitanem zespołów SKH i KH Sanok. Zakończył karierę zawodniczą w grudniu 2005[8].

Po oficjalnym zakończeniu kariery wyczynowej występował w drużynie sanockich oldboyów[9]. Po podjęciu pracy w Dębicy, początkowo jako grający trener występował w amatorskich rozgrywkach II ligi sezonu 2012/2013[10]. W 2014 wznowił karierę zawodniczą i został grającym trenerem drużyny UKH Dębica w sezonie I ligi 2014/2015. W UKH podjął występy na pozycji napastnika[11]. Po odejściu z Dębicy w 2019 został grającym drugim trenerem w II-ligowym zespole Infinitas KH KTH Krynica w sezonie 2019/2020[12][13]. W edycji 2020/2021 tych rozgrywek został grającym trenerem zespołu KH Dębica[14][15].

W trakcie kariery zyskał przydomki Papa[16], Papen[17].

Kariera trenerska i działacza edytuj

Po zakończeniu czynnej kariery zawodniczej został trenerem hokejowym. Od początku 2005 prowadził treningi drużyny żeńskiej przy KH Sano[18]. W 2007 był szkoleniowcem Młodzieżowego Klubu Hokejowego PBS Bank Sanok[19]. W sezonie 2008/2009 był kierownikiem drużyny i jednocześnie asystentem trenera Ciarko KH Sanok[20]. Został instruktorem hokeja na lodzie. Podjął funkcję trenera drużyny UKH Dębica.

W 2009 zasiadł w komisji rewizyjnej Podkarpackiego Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie w Sanoku[21].

W sierpniu 2015 został asystentem trenera kadry Polski do lat 18[22]. W grudniu 2021 pełnił funkcję asystenta w sztabie trenerskim reprezentacji Polski do lat 20 podczas turnieju mistrzostw świata Dywizji IB edycji 2021, gdy kadra została zdegradowana[23][24].

Osiągnięcia i wyróżnienia edytuj

Sukcesy klubowe
Wyróżnienia

Przypisy edytuj

  1. ↑ Józef Ząbkiewicz. Galeria hokeistów STS. „Tygodnik Sanocki”, s. 9, nr 9 (121) z 4 marca 1994. 
  2. ↑ Marcin Burnat. eurohockey.com. [dostęp 2014-09-19]. (ang.).
  3. ↑ Bartosz Burnat. eliteprospects.com. [dostęp 2014-09-19]. (ang.).
  4. ↑ Bartosz Błażewicz. Testosteron czy rewanż?. „Tygodnik Sanocki”, s. 5, nr 48 (890) z 28 listopada 2008. 
  5. ↑ Marek Pomykała. Bracia na lodzie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 36 (252), s. 11, 6 września 1996. 
  6. ↑ „Tylko wybrani przez Boga potrafią jeździć na łyżwach” – rozmowa z Arkadiuszem Burnatem. ziemiadebicka.pl, 11 kwietnia 2014. [dostęp 2014-09-19].
  7. ↑ Piotr Wacławski. Walne w SKH. „Tygodnik Sanocki”. Nr 48 (473), s. 14, 1 grudnia 2000. 
  8. ↑ Mój czas się skończył. „Tygodnik Sanocki”, s. 6, nr 51/52 (736/737) z 23–30 grudnia 2005. 
  9. ↑ Oldboje z pucharem. „Tygodnik Sanocki”, s. 19, nr 17/18 (807/808) z 27 kwietnia – 4 maja 2007. 
  10. ↑ Wicemistrzostwo II ligi dla Cheeloo!. hokejdebica.pl, 31 marca 2013. [dostęp 2014-09-19].
  11. ↑ MH Automatyka Stoczniowiec 2014 Gdańsk walczy z UKH Dębica o hokejową Ekstraligę!. hokej.net, 2015-10-08. [dostęp 2015-10-08].
  12. ↑ Drugi sparing na plus. kth.i24.pl, 2019-09-14. [dostęp 2019-12-03].
  13. ↑ ŁP: II liga południowa: Oświęcim lepszy od Krynicy. hokej.net, 2019-11-12. [dostęp 2019-12-03].
  14. ↑ ŁP: II liga: Grad bramek i masa emocji. hokej.net, 2020-11-18. [dostęp 2020-11-23].
  15. ↑ wpv: II liga: Tytuł za zeszły sezon trafia do Infinitas KH KTH. hokej.net, 2021-04-11. [dostęp 2021-04-13].
  16. ↑ Jakub Górski. Pożegnanie z sezonem. „Tygodnik Sanocki”. Nr 11 (540), s. 12, 15 marca 2002. 
  17. ↑ Hokej to sport dla twardzieli – rozmowa z Kamilą Gołębiewską, zawodniczką UKH Pantery Dębica. gryfmedia.pl, 14 lutego 2014. [dostęp 2014-09-19].
  18. ↑ Dziewczyny na lodzie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 10 (696), 11 marca 2005. 
  19. ↑ Co rok wyżej. „Tygodnik Sanocki”, s. 11, nr 11 (801) z 16 marca 2007. 
  20. ↑ Orły do boju!. „Tygodnik Sanocki”, s. 12, nr 36 (878) z 5 września 2008. 
  21. ↑ Krajowy Rejestr Sądowy: Klub Hokejowy Sanok, numer KRS 0000328217.
  22. ↑ Arkadiusz Burnat drugim trenerem Reprezentacji Polski U-18. hokejdebica.pl, 2015-08-21. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-15)].
  23. ↑ IIHF - Poland [online], iihf.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  24. ↑ https://www.iihf.com/pdf/41/ihm041200_76_14_0
  25. ↑ Marian Struś: Nagrody Miasta Sanoka. nowiny24.pl, 3 czerwca 2003. [dostęp 2015-02-28].
  26. ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 436, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  27. ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 544, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Arkadiusz_Burnat&oldid=73575176”