Azjokret
rodzaj ssaków
Azjokret[3] (Euroscaptor) – rodzaj ssaków z podrodziny kretów (Talpinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).
| Euroscaptor | |||
| G.S. Miller, 1940[1] | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
azjokret | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Talpa klossi O. Thomas, 1929 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania
edytujMorfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 90–150 mm, długość ogona 2,5–25 mm, długość tylnej stopy 13–23 mm; masa ciała 25,8–76,7 g[5][7].
Systematyka
edytujRodzaj zdefiniował w 1940 roku amerykański botanik i zoolog Gerrit Smith Miller na łamach Journal of Mammalogy[1]. Na gatunek typowy Miller wyznaczył (oryginalne oznaczenie) azjokreta indochińskiego (E. klossi).
Etymologia
edytuj- Euroscaptor: gr. ευρυς eurus ‘szeroki’[8]; σκαπτηρ skaptēr ‘kopacz’, od σκαπτω skaptō ‘kopać’[9].
- Eoscalops: gr. εως eōs lub ηως ēōs ‘świt, wschód’[10]; σκαλοψ skalops, σκαλοπος skalopos ‘kret’[11]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Talpa longirostris Milne-Edwards, 1870.
Podział systematyczny
edytujDo rodzaju należą następujące gatunki[12][7][4][3]:
- Euroscaptor micrurus (Hodgson, 1841) – azjokret himalajski
- Euroscaptor grandis G.S. Miller, 1940 – azjokret duży
- Euroscaptor malayanus (Chasen, 1940)
- Euroscaptor longirostris (Milne-Edwards, 1870) – azjokret długonosy
- Euroscaptor klossi (O. Thomas, 1929) – azjokret indochiński
- Euroscaptor kuznetsovi Zemlemerova, Bannikova, Lebedev, Rozhnov & Abramov, 2016
- Euroscaptor orlovi Zemlemerova, Bannikova, Lebedev, Rozhnov & Abramov, 2016
- Euroscaptor subanura Kawada, Son Truong Nguyen & Dang Ngoc Can, 2012 – azjokret bezogonowy
- Euroscaptor parvidens (G.S. Miller, 1940) – azjokret drobnozębny
- Euroscaptor ngoclinhensis Zemlemerova, Bannikova, Levedev & Abramov, 2016
Przypisy
edytuj- ↑ a b G.S. Miller. Notes on Some Moles from Southeastern Asia. „Journal of Mammalogy”. 21 (4), s. 443, 1940. DOI: 10.2307/1374883. (ang.).
- ↑ С.У. Строганов. Насекомоядные Млекопитающие Фауны СССР. „Доклады Академии Наук CCCP”. 33, s. 270, 1941. (ros.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 76. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 84–86. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b B. Kryštufek & M. Motokawa: Family Talpidae (Moles, Desmans, Star-nosed Moles and Shrew Moles). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 617–619. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Euroscaptor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-14].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 446–447. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 98.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 230.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 93.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 229.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-26]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).