Bílkova willa w Pradze

Bílkova willa w Pradze (cz. Bílkova vila) – dom własny czeskiego artysty rzeźbiarza i architekta doby secesji i symbolizmuFrantiška Bílka, stanowiący obecnie muzeum jego dorobku. Obiekt zlokalizowany jest w Pradze przy ul. Mickieviczovej (Hradčany) na skraju Chotkovych Sadów (starego parku miejskiego).

Bílkova willa
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Miejscowość

Praga

Typ budynku

willa

Ukończenie budowy

1911

Położenie na mapie Pragi
Mapa konturowa Pragi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Bílkova willa”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bílkova willa”
50,09°N 14,41°E/50,095000 14,408300

Architektura i program

edytuj

Bílkova willa stanowi jedno z nielicznych i zarazem najważniejsze dzieło architektoniczne artysty, który był przede wszystkim rzeźbiarzem, grafikiem i ilustratorem. Jest to dwupiętrowy, wolnostojący dom, według projektu własnego, zbudowany w 1911, z przeznaczeniem na rezydencję i atelier. Willa w zamierzeniu przedstawia artystyczne wyobrażenie łanu zboża[1], a jego nietypowy rzut poziomy odwzorowuje zarys kosy. Masywne słupy od frontu są wyobrażeniami kłosów (niektóre symbolicznie złamane, niedokończone[1]) i nawiązują formalnie do słupów starożytnych świątyń egipskich. Mimo tego w budowli zastosowano wiele innych symboli, przede wszystkim chrześcijańskich. Wnętrza i umeblowanie także są dziełem Bílka. Architektura willi była głęboko przemyślana i miała zdaniem jej twórcy symbolizować życie, jako pole pełne dojrzałych kłosów, stanowiących pokarm braci na każdy dzień. W otoczeniu willi rozciąga się duży ogród z zabytkowym drzewostanem, w którym umieszczono rzeźby artysty.

Obiekt miał według artysty wcielać ideał życia: dom miał być nie tylko schronieniem, ale też ucieleśniać poglądy właściciela wartości, postawy i sens życia. Sam Bílek stwierdził, że willa ma się kojarzyć z:

życiem jako polem pełnym dojrzałych kłosów[1]

Całość założenia stanowi obecnie muzeum i jest udostępniona do zwiedzania dla turystów.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Mariusz Szczygieł, Osobisty przewodnik po Pradze, Wydanie pierwsze, Warszawa 2020, s. 299, ISBN 83-65970-43-0, OCLC 1176368601 [dostęp 2021-04-09].

Bibliografia

edytuj
  • Václav Horák, Praha – mapa moderní architektury, wyd. CNC, Praha, 1997, ISBN 80-901928-6-6