Bakerloo (zespół muzyczny)

Bakerloo (początkowo jako The Bakerloo Blues Line ) - angielskie trio blues-rockowe, założone pod koniec lat 60. XX wieku, którego członkami byli: gitarzysta David „Clem” Clempson, basista Terry Poole oraz perkusista Keith Baker. Chociaż grupa była aktywna przez około rok (1968–1969) i wydała tylko jeden album, odegrała ważną rolę w historii gatunku, zwłaszcza ze względu na późniejsze zaangażowanie jej członków w zespołach takich jak Colosseum, Humble Pie, May Blitz, Graham Bond, Vinegar Joe i Uriah Heep[1].

Bakerloo
Inne nazwy

The Bakerloo Blues Line

Rok założenia

1968

Rok rozwiązania

1969

Pochodzenie

 Wielka Brytania

Gatunek

blues-rock

Wydawnictwo

Harvest Records

Powiązania

Colosseum, Humble Pie, May Blitz, Graham Bond, Vinegar Joe, Uriah Heep

Skład
Clem Clempson
Terry Poole
Keith Baker

Historia

edytuj

The Bakerloo Blues Line została założona w lutym 1968 roku przez Davida „Clema” Clempsona i Terry'ego Poole'a. Nazwa zespołu pochodzi od nazwy linii londyńskiego metra - Bakerloo Line.

Grupa zaczęła regularnie występować w Henry's Blueshouse w Birmingham, następnie, dzięki uprzejmości swojego menedżera, Jima Simpsona (który zajmował się również Black Sabbath, znanym wówczas jako Earth), wzięła udział w trasie po Wielkiej Brytanii, nazwanej „Big Bear Ffolly” (razem z zespołami Earth, Locomotive oraz Tea and Symphony). Zespół wystąpił również jako support przed debiutem Led Zeppelin w słynnym londyńskim klubie Marquee 18 października 1968 roku[2].

Po uproszczeniu nazwy do „Bakerloo” grupa podpisała kontrakt z Harvest Records w połowie 1969 roku. Ich pierwszym wydawnictwem był lipcowy singiel „Drivin' Bachwards”/„Once Upon a Time” (HAR 5004). Strona A to opracowanie melodii J. S. Bacha Bourrée ze Suity lutniowej e-moll. Płyta pojawiła się tuż przed wydaniem piosenki zatytułowanej Bourrée, autorstwa Jethro Tull, z ich drugiego albumu Stand Up z sierpnia 1969 roku[2].

W listopadzie 1969 ukazała się debiutancka płyta zespołu zatytułowana Bakerloo. Choć recenzje debiutu były przychylne, sama grupa była w rozsypce pod koniec 1969 roku. Zanim płyta została wydana, skład Clempson-Poole-Baker zdecydował się pójść własnymi drogami. Clempson zastąpił Jamesa Litherlanda na stanowisku gitarzysty w Colosseum, a w 1971 pojawił się jako następca Petera Framptona w Humble Pie. Poole i Baker również ruszyli dalej, tworząc zespół May Blitz, chociaż obaj odeszli, zanim grupa podpisała kontrakt z Vertigo Records. Poole grał później z kilkoma innymi zespołami, w tym z Grahamem Bondem i Vinegar Joe, podczas gdy Baker występował z Supertramp i Uriah Heep[2].

Dyskografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Marek Jakubowski (red.), Blues, Encyklopedia Muzyki Popularnej - Guinness, Poznań: Oficyna Wydawnicza Atena, s. 24, ISBN 83-85414-99-1.
  2. a b c Bruce Eder, Bakerloo Biography, Songs, & Albums, [w:] AllMusic [online] [dostęp 2021-11-20].