Jethro Tullbrytyjski zespół rockowy reprezentujący style: blues rock, folk rock, progresywny rock i hard rock.

Jethro Tull
Ilustracja
Ian Anderson (z lewej) i Martin Barre (z prawej) podczas koncertu Jethro Tull w Mediolanie.
Rok założenia

1967

Pochodzenie

 Wielka Brytania

Gatunek

folk progresywny[1]
rock progresywny[2][3]
art rock[2]
blues rock[2]
hard rock[2]

Skład
Ian Anderson
Martin Barre
Doane Perry
John O’Hara
Jonathan Noyce
Byli członkowie
Mick Abrahams
Glenn Cornick
Clive Bunker
John Evan
Jeffrey Hammond-Hammond
Barriemore Barlow
John Glascock
David Palmer
Dave Pegg
Mark Craney
Eddie Jobson
Gerry Conway
Peter-John Vettese
Don Airey
Maartin Allcock
Dave Mattacks
Tony Iommi
Andrew Giddings
Strona internetowa
Koncert w Hamburgu w 1973 r.

Nazwa zespołu pochodzi od nazwiska żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku angielskiego agronoma.

Historia grupy edytuj

Grupa została założona w 1967 roku. Skład zespołu zmieniał się na przestrzeni lat, lecz jego filarem, nadającym mu kształt artystyczny, pozostaje cały czas ekstrawagancki lider – flecista Ian Anderson. Grupa wypracowała charakterystyczne brzmienie oparte na rytmicznej grze perkusji, basu, gitary prowadzącej i instrumentów klawiszowych, sporadycznie grających melodyjne riffy, połączone z wibrującym dźwiękiem fletu i bardzo charakterystycznym, załamującym się śpiewem Andersona. Teksty piosenek są bardzo poetyckie, często ironiczne i prowokacyjne.

W pierwszych latach działalności zespół grał popularny wtedy white blues, na skutek czego powstały płyty This Was i Stand Up oraz brytyjski folk rock, który z kolei usłyszeć mamy okazję na trzecim albumie studyjnym Benefit. W roku 1971 grupa, zmierzając w kierunku hard rocka i wzorując się częściowo na bardzo popularnym wtedy Led Zeppelin, stworzyła album Aqualung. W 1972 roku zespół wszedł w nurt rocka progresywnego. Tak powstał album Thick as a Brick, a później A Passion Play. Lata te można określić mianem „złotego okresu” zespołu, ponieważ nagrane potem albumy nie odniosły już tak dużych sukcesów. Ostatni z wyżej wymienionych longplayów spotkał się z dużą dawką krytyki ze strony dziennikarzy, z kolei następne – War Child (pierwotnie Ian chciał nakręcić film o tym samym tytule) i Minstrel in the Gallery – nie przypadły do gustu fanom zespołu. Czasy te zostają podsumowane wydanym w 1976 roku albumem Too Old to Rock ’n’ Roll: Too Young to Die!, który w początkowych zamierzeniach Andersona miał być musicalem.

Zainteresowanie wzbudziły wydane w latach 1977 i 1978, jakby na przekór rewolucji punkowej, ambitne i inspirowane szkocką muzyką ludową płyty Songs from the Wood i Heavy Horses. Najtrudniejszy dla zespołu okres przypada na longplaye Stormwatch oraz A stworzone na bazie gatunku new romantic. Spektakularnych sukcesów nie odniosły także kolejne albumy, aż do pojawienia się Crest of a Knave (1987), wzorowanego na muzyce tworzonej przez zespół Dire Straits. Dzięki temu albumowi zespół otrzymał nagrodę Grammy w kategorii „najlepsza grupa heavymetalowa”, co dla wszystkich członków było dużym zaskoczeniem. Na kolejnych krążkach zespołu (Roots to Branches i J-Tull Dot Com) można wyczuć inspirację muzyką Dalekiego Wschodu. We wszystkich jednak nagraniach łatwo daje się zauważyć folkowe, celtyckie korzenie grupy i jej szkockiego lidera.

Przez wielu za najlepszy album zespołu uważany jest Aqualung z 1971 roku, zawierający w drugiej części utwory poświęcone rozważaniom Andersona o religii, w pierwszej poświęcony kloszardom (tytułowy „Aqualung”). Kolejna płyta, Thick as a Brick z 1972 roku, to jedna 40-minutowa poetycka suita rockowa, podobnie jak wydana po niej A Passion Play z 1973 roku. Pierwsza progresywno-rockowa płyta zespołu stała się wzorem dla kolejnych twórców albumów koncepcyjnych.

Skład edytuj

Obecny skład edytuj

Byli członkowie edytuj

Obecni współpracownicy edytuj

Dawni współpracownicy edytuj

Timeline edytuj

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne edytuj

Albumy koncertowe edytuj

Albumy kompilacyjne edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj