Suita

cykl utworów instrumentalnych

Suita [z fr. następstwo, kolejność] – cykl utworów instrumentalnych.

Początki suity można znaleźć w muzyce renesansu, jednak rozwinęła się ona dopiero w baroku, ukształtowana przez klawesynistów francuskich. W różnych postaciach przetrwała do XX wieku.

  1. Suita barokowa lub partita – szereg tańców, zwykle w następującej kolejności: allemande, courante, sarabanda i gigue, często jednak rozszerzana o inne tańce (np. passepied, menuet, gawot) lub ustępy nietaneczne (np. burleska, scherzo, aria, sinfonia). Zobacz muzyczne formy taneczne.
  2. Suita romantyczna – najczęściej szereg miniatur połączonych treścią programową lub zbiór fragmentów muzycznych pochodzących z baletu albo opery.
  3. Suita rockowa – długi utwór rockowy (lub kilka połączonych utworów), zwykle z gatunku rocka progresywnego lub symfonicznego, składający się w większej części z krótszych fragmentów mniej lub bardziej spójnych stylistycznie. Jest zwykle utworem tematycznym.

Przykłady suit

edytuj
  • Jan Sebastian Bach
    • Cztery suity orkiestrowe: C-dur BWV 1066, h-moll BWV 1067, D-dur BWV 1068, D-dur, BWV 1069[a]
    • Sześć suit angielskich na klawesyn, BWV 807-811
    • Sześć suit francuskich na klawesyn, BWV 812-817
    • Sześć partit na klawesyn, BWV 825–830
    • Sześć suit na wiolonczelę solo, BWV 1007-1012
    • Trzy partity na skrzypce solo: b-moll BWV 1002, d-moll BWV 1004, E-dur BWV 1006
  • Georg Friedrich Händel
    • 8 Suites de Pièces pour le Clavecin (8 Suit klawesynowych) HWV 426–433
    • 9 Suites de Pièces pour le Clavecin (9 Suit klawesynowych) HWV 434–442
    • Water Music – trzy suity orkiestrowe: F-dur HWV 348, D-dur HWV 349, G-dur HWV 350
    • Music for the Royal Fireworks – HWV 351
  • Georg Philipp Telemann
    • Die Wassermusik – suita C-dur, TWV 55:C3
    • Trzy suity z Musique de table: e-moll TWV 55:e1, D-dur TWV 55:D1, B-dur TWV 55:B1
  • Georg Muffat
    • Florilegium Primum – 7 Suit orkiestrowych (Augsburg, 1695)
    • Florilegium Secundum – 8 Suit orkiestrowych (Pasawa, 1698)
  • Jean-Michel JarreRendez-Vous 1986, Équinoxe 1977, Oxygène 1976, Oxygene 7-13 1997, Magnetic Fields 1981, Music for Supermarkets 1983, Chronologie 1993, Waiting for Cousteau (47-minutowy utwór tytułowy) 1990, „Calypso 1-3” (22-minutowy utwór z albumu Waiting for Cousteau) 1990
  • KraftwerkAutobahn (22-minutowy utwór tytułowy) 1974, „Ananas Symphonie” (13-minutowy utwór z albumu Ralf und Florian) 1973, „Kling Klang” (17-minutowy utwór z albumu Kraftwerk 2) 1972
  • KitaroKojiki 1990
  • VangelisHeaven and Hell 1975
  • Marek BilińskiE≠mc² (21-minutowy utwór tytułowy) 1984
  • Tangerine DreamSphinx Lightning (20-minutowy utwór z albumu Hyperborea) 1983, Phaedra (18-minutowy utwór tytułowy) 1974, Force Majeure (18-minutowy utwór tytułowy) 1979, Mojave Plan (20-minutowy utwór z albumu White Eagle) 1982
  • Przemysław Mieszko Rudź - Phantomology z albumu Summa Technologiae 2010, Island of the Universe z albumu Cosmological Tales 2010, Giant Leap for Mankind z albumu Self-replicating Intelligent Spawn 2010, Mystery Of ALH 84001 z albumu Cerulean Legacy 2011, Reminiscences from Beyond Infinity z albumu Unexplored Secrets of REM Sleep 2011, The Stratomusica Suite z albumu o tym samym tytule 2014, Back to the Labyrinth z albumu o tym samym tytule 2014, Follow the Ancestors' Path z albumu Let Them Float 2016 i inne.
  1. Suita orkiestrowa g-moll BWV 1070 została skomponowana przez Wilhelma Friedemanna Bacha.

Bibliografia

edytuj
  • Danuta Wójcik, ABC Form Muzycznych, wyd. 2 popr., Kraków: Musica Iagellonica, 1997, ISBN 83-7099-061-4, OCLC 749833025.
  • Mała encyklopedia muzyki, Stefan Śledziński (red. naczelny), PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6.