Baltazar Plata
Baltazar Plata (Platha) herbu Plata (odmiana herbu Ostoja) (zm. po 1578 r.) – dziedzic dóbr Lotyń, dworzanin króla Zygmunta II Augusta.
 Plata - odmiana herbu Ostoja | |
| dworzanin króla Zygmunta II Augusta | |
| Data śmierci |
po 1578 |
|---|---|
| Ojciec |
Mikołaj |
| Matka |
Eufrozyna Manteuffel-Kiełpińska |
| Żona |
Elżbieta z Oporowa |
| Dzieci |
Michał |
| Rodzeństwo |
Adam |
Życiorys edytuj
Baltazar Plata był dworzaninem królewskim. Od Zygmunta II Augusta (w roku 1569) i Henryka III Walezego (w roku 1574) uzyskał przywileje, mocą których otrzymywał corocznie sumę 100 zł, wypłacaną przez Żydów poznańskich. Potwierdził te przywileje Stefan Batory w roku 1578[1]. Jego małżonką była Elżbieta z Oporowa, z którą spisał dożywocie w 1569 roku[2]. Dwa lata później zapisał na swych dobrach 600 fl. Florianowi Ołdakowskiemu[3]. Synem Baltazara Platy był Michał, który wg S. Uruskiego został naganiony w szlachectwie przez Sierakowskiego i oczyścił się z zarzutu. Świadectwo w tej sprawie zostało złożone podczas elekcji deputackiej w Starogardzie w roku 1637. Zgodnie z tym świadectwem rodzicami Baltazara Platy byli Mikołaj i Eufrozyna Manteuffel-Kiełpińska a dziadkami po mieczu Jakub i Katarzyna Konarska[4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w., Biblioteka Kórnicka, PAN, Kórnik-Poznań 1995–2019 - Teki Dworzaczka.
- AGAD, Metryka Koronna, nr 105, f. 92-92v., 205-205v.; nr 107, f. 437-438; nr 109, p. 388-390, 536-539; nr 118, k. 239v.-241.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1917, t. XIV.