Barbara (Trofimowa)

Barbara, imię świeckie Walentina Trofimowa (ur. 17 sierpnia 1930 w Czudowie, zm. 8 lutego 2011 w Piuchtickim Monasterze Zaśnięcia Matki Bożej) – rosyjska mniszka prawosławna, wieloletnia przełożona jedynego monasteru Estońskiego Kościoła Prawosławnego: Monasteru Piuchtickiego.

Barbara
Walentina Trofimowa
Schiihumenia
Kraj działania

Estonia

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1930
Czudowo

Data i miejsce śmierci

8 lutego 2011
Piuchticki Monaster Zaśnięcia Matki Bożej

Miejsce pochówku

Piuchticki Monaster Zaśnięcia Matki Bożej

Przełożona Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej
Okres sprawowania

1968–2011

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Estoński Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

5 marca 1958

Życiorys

edytuj

Urodziła się w Czudowie w obwodzie nowogrodzkim. W czasie II wojny światowej jej rodzina przeniosła się do obwodu leningradzkiego, gdzie Walentina Trofimowa ukończyła szkołę średnią i kursy przygotowujące do wykonywania zawodu księgowej, po czym podjęła pracę w tym charakterze. Czynnie uczestniczyła również w życiu miejscowej parafii prawosławnej Kazańskiej Ikony Matki Bożej. W 1952 zgłosiła się jako posłusznica do Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej. Po trzech latach została przeniesiona do monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie. Jej duchową opiekunką stała się jego przełożona, ihumenia Nina (Bataszowa). 5 marca 1958 posłusznica Walentina złożyła w klasztorze w Wilnie wieczyste śluby zakonne, otrzymując imię Barbara. W monasterze była odpowiedzialna za prowadzenie korespondencji, ponadto brała czynny udział w odbudowie klasztoru ze zniszczeń wojennych. W 1965 z okazji stulecia monasteru przygotowała opracowanie nt. jego dotychczasowej historii oraz jego kolejnych przełożonych[1].

W 1968 na polecenie patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego I opuściła Wilno, by wrócić do Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej jako jego nowa przełożona. 18 stycznia 1968 otrzymała godność ihumenii. W czasie kierowania klasztorem przeprowadziła jego gruntowny remont. Była uczestniczką Soborów Lokalnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1971 i w 1990 oraz konferencji ekumenicznych, jakie odbywały się w Monasterze Piuchtickim[2].

 
Grób ihumeni Barbary

26 listopada 2010 złożyła śluby mnisze wielkiej schimy, zachowując dotychczasowe imię. Jedynym prawosławnym klasztorem w Estońskim Kościele Prawosławnym kierowała do swojej śmierci w 2011. Kondolencje w związku z jej śmiercią złożył monasterowi prezydent Estonii Toomas Hendrik Ilves[3].

11 lutego 2011 została pochowana na cmentarzu Monasteru Piuchtickiego[4].

Odznaczona orderem św. Włodzimierza III stopnia (1976), św. Sergiusza z Radoneża III stopnia (1980), św. Olgi II i I stopnia (1991 i 2000) oraz św. Innocentego z Moskwy (2006)[2].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj