Wikipedia

Barnim VI

Barnim VI (ur. w okr. 1365-1372, zm. 22 lub 23 września 1405[1]) – starszy syn Warcisława VI (Jednookiego), księcia wołogoskiego, rugijskiego i bardowskiego oraz Anny.

Barnim VI
Ilustracja
Wizerunek herbu
Herb dynastii Gryfitów
książę wołogoski
Okres

od 1394
do 1405

Poprzednik

Warcisław VI

Następca

Barnim VII, Warcisław IX

Dane biograficzne
Dynastia

Gryfici

Data urodzenia

w okr. 1365–1372

Data śmierci

22 lub 23 września 1405

Ojciec

Warcisław VI (Jednooki)

Matka

Anna

Żona

Weronika

Dzieci

Warcisław IX,
Barnim VII (Starszy) Psiarz, Elżbieta?

Lata panowania edytuj

Od śmierci Warcisława VI zarządzał księstwem wołogoskim. Jego polityka była m.in. skierowana przeciw swoim miastom, z którymi prowadził spory. Często posiłkował się pomocą zbrojną swojego kuzyna Eryka Pomorskiego króla Szwecji, Danii i Norwegii[2].

Według przekazu Tomasza Kantzowa w Pomeranii Barnim VI miał we wcześniejszych latach swego życia prowadzić działalność piracką[3].

Po porozumieniu między radą a mieszczanami, które kończyło konflikt, walczył przeciwko sojuszowi Związku Hanzeatyckiego z Małgorzatą I, królową Danii, Norwegii i Szwecji, którzy występowali przeciwko piractwu na Morzu Bałtyckim. Według nowożytnej literatury, Barnim nawet stanął na czele Braci Witalijskich. W 1398, w Lubece został zobligowany do udostępnienia swoich statków do przeciwdziałania piractwu. Podczas jednej z wypraw został przyłapany i odesłany do kraju, po czym więcej nie zajmował się rozbojami na morzu[4].

W 1402 wystąpił zbrojnie w sile 2400 wojów przeciw Lubece. Zanim doszło do ostatecznej bitwy rabował i plądrował dobra mieszczan i chłopów. Książę Barnim przegrał w starciu z lubeckimi obrońcami i odniósł ciężkie rany. Według nowożytnej tradycji, w bitwie poległo wielu rycerzy, pozostali natomiast ratowali się ucieczką[2][4].

Rodzina edytuj

Barnim VI był żonaty z Weroniką, prawdopodobnie córką Fryderyka V, burgrabiego norymberskiego i Elżbiety[1]. Ze związku małżeńskiego pochodziło dwoje lub troje dzieci:

Genealogia edytuj

Barnim IV Dobry
ur. w okr. 1319–1320
zm. 22 VIII 1365 		Zofia
ur. w okr. 1324–1325
zm. zap. 5 IX 1364 		Jan I
ur. ?
zm. ? 		Anna holsztyńska
ur. ?
zm. ?
         
     
  Warcisław VI (Jednooki)
ur. 1346
zm. 13 VI 1394 		Anna
ur. najwcz. 1347
zm. po 14 III 1399
     
   
Weronika
ur. w okr. 1367–1374?
zm. 1405 lub przed 22 IX 1408
OO   w okr. 1394–1396
 		Barnim VI
(ur. w okr. 1365–1372
zm. 22 lub 23 IX 1405)
                   
                   
               
Elżbieta?
ur. najp. 1405
zm. 1473 		Barnim VII (Starszy) Psiarz
ur. 1403
zm. w okr. 24 VIII 1449–29 VIII 1450 		Warcisław IX
ur. 1395? lub w okr. 1395–1400
zm. 17 IV 1457

Śmierć edytuj

Jego inskrypcja nagrobna informuje, że otrzymał staranne wykształcenie na uniwersytecie. Zmarł, w swoim dębogórskim dworze podczas epidemii dżumy (1405). Został pochowany na własne życzenie, w kościele parafialnym we wsi Kenz koło Barth[1]. Do dzisiaj zachował się pełnopostaciowy drewniany nagrobek księcia[6].

W kościele parafialnym w Kenz, w którym został pochowany Barnim VI, znajduje się również naturalnej wielkości drewniana leżąca statua księcia, będąca najdawniejszym męskim przedstawieniem przedstawiciela dynastii Gryfitów istniejącym do przełomu XX i XXI wieku. Jest ona częścią powstałego ok. 1405, a poddanego renowacji ok. 1600, książęcego sarkofagu w formie gotyckiego relikwiarza. W tym samym kościele potomek księcia, Filip, przyszły książę szczeciński, ufundował Barnimowi VI epitafium z popiersiem, którego rysy twarzy odpowiadają tym z sarkofagu. Istnieje również powstały w pierwszej tercji XVII wieku (datowany ok. 1635) portret Barnima VI, mający zgodnie z podpisem (którego adekwatność jest kwestionowana) tego księcia wyobrażać[7].

 
Nagrobek Barnima VI w kościele mariackim w Kenz-Küstrow

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 355-359.
  2. ↑ a b K. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 49.
  3. ↑ Roderich Schmidt, Bildnisse pommerscher Herzöge des 15. bis 17. Jahrhundert, [w:] Roderich Schmidt, Das historische Pommern. Personen — Orte — Ereignisse, Wien–Köln–Weimar 2009, s. 197.
  4. ↑ a b A. Häckermann: Barnim VI.. [dostęp 2012-02-18]. (niem.).
  5. ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 366-371.
  6. ↑ Jarosław Kociuba „Pomorze. Praktyczny przewodnik turystyczny po ziemiach dawnego Księstwa Pomorskiego”, Walkowska Wydawnictwo Szczecin 2012
  7. ↑ Hellmut Hannes, Bildnisse der pommerschen Herzöge, [w:] Die Herzöge von Pommern. Zeugnisse der Herrschaft des Greifenhauses, red. Norbert Buske, Joachim Krüger, Ralf-Gunnar Werlich, Wien–Köln–Weimar 2012, s. 15-16, 408; Roderich Schmidt, Bildnisse pommerscher Herzöge des 15. bis 17. Jahrhundert, [w:] Roderich Schmidt, Das historische Pommern. Personen — Orte — Ereignisse, Wien–Köln–Weimar 2009, s. 185, 196, 197.

Bibliografia edytuj

Opracowania edytuj

  • Kazimierz Kozłowski, Jerzy Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8, OCLC 189424372.
  • Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.
  • Hellmut Hannes, Bildnisse der pommerschen Herzöge, [w:] Die Herzöge von Pommern. Zeugnisse der Herrschaft des Greifenhauses, red. Norbert Buske, Joachim Krüger, Ralf-Gunnar Werlich, Wien–Köln–Weimar 2012 (Veröffentlichungen der Historischen Kommission für Pommern. Reihe V: Forschungen zur pommerschen Geschichte 45), s. 11-28.
  • Roderich Schmidt, Bildnisse pommerscher Herzöge des 15. bis 17. Jahrhundert, [w:] Roderich Schmidt, Das historische Pommern. Personen — Orte — Ereignisse, Wien–Köln–Weimar 2009 (Veröffentlichungen der Historischen Kommission für Pommern. Reihe V: Forschungen zur pommerschen Geschichte 41), s. 179-225.

Opracowania online edytuj

Literatura dodatkowa (online) edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Barnim_VI&oldid=72275146”