Bazylika Matki Boskiej Różańcowej w Fatimie

Bazylika Matki Boskiej Różańcowej^[1]
*Basílica de Nossa Senhora do Rosário*
	sanktuarium
	; Widok ogólny bazyliki
Państwo	Portugalia
Miejscowość	Fatima
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
bazylika mniejsza; • nadający tytuł	od listopad 1954; papież Pius XII
Wezwanie	Matka Boża Różańcowa
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1928
Data zakończenia budowy	1953
Data poświęcenia	7 października 1953
Aktualne przeznaczenie	część sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej
Dane świątyni
Styl	neobarok
Architekt	Gerard van Kriechen
Świątynia; • materiał bud.; • długość; • szerokość	; • kamień; 70,50 m; 37 m
Wieża kościelna; • liczba wież; • wysokość wież	; 1; 65 m
	Położenie na mapie Portugalii Bazylika Matki Boskiej Różańcowej
	39°37′55,67″N 8°40′18,43″W/39,632131 -8,671786
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bazylika Matki Boskiej Różańcowej w Fatimie (port. Basílica de Nossa Senhora do Rosário) – kościół rzymskokatolicki położony na terenie sanktuarium Matki Bożej w Fatimie.

Historia

Kościół został zbudowany w miejscu, gdzie 13 maja 1917 roku troje pastuszków zobaczyło nagle błyskawicę, która ich przestraszyła. Gdy zebrali stado owiec i wracali do domu, ukazała im się Matka Boska nazwana później Matką Bożą Fatimską. Projekt kościoła wykonał holenderski architekt Gerard van Krieken. 13 maja 1928 roku arcybiskup Evory Manuel da Conceiçăo Santos poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. Kościół konsekrowano 7 października 1953 roku. W listopadzie 1954 roku papież Pius XII dekretem „Luce Suprema” nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. W bazylice znajdują się grobowce Franciszka i Hiacynty Marto oraz Łucji dos Santos. W witrażach przedstawiona została historia objawień maryjnych w Fatimie^[2].

Sanktuarium przyciąga dużą liczbę pielgrzymów; każdego roku zjawia się ich około miliona, 13 maja i 13 października, w rocznicę początku i zakończenia objawień fatimskich^[3]. Ogółem bazylikę odwiedza rocznie ok. 4 milionów pielgrzymów^[4].

Architektura

Bazylika została wzniesiona w stylu neobarokowym z kamienia z regionu Moimento, ołtarze natomiast wykonano z portugalskich marmurów z okolic Estremoz, Pero Pinheiro i Fatimy. Świątynia ma 70,5 m długości i 37 m szerokości. Marmurowe anioły na fasadzie wykonał Albano França. Wieża wznosi się na wysokość 65 m i jest zwieńczona koroną z brązu o wadze 7000 kg oraz krzyżem, podświetlanym w nocy. Carillon składa się z 62 dzwonów, z których największy waży 3000 kg^[2].

Wyposażenie

15 ołtarzy jest poświęconych 15 tajemnicom różańca. W czterech narożnikach bazyliki umieszczono posągi świętych: Antonia Maríi Clareta, Dominika, Jana Eudesa i Stefana, króla Węgier.

Do skarbów bazyliki należy irlandzka monstrancja – dar z 1949, uważana za jedno z najbardziej znaczących dzieł sztuki sakralnej powstałych na terenie Irlandii^[5].

Organy

Organy pochodzą z 1952. Zostały zbudowane przez włoską firmę Fratelli Rufatti z Padwy. Składają się z 5 części połączonych w 1962 w jeden zespół. Mają 152 głosy i ok. 12000 piszczałek wykonanych z ołowiu, cyny i drewna^[2].

Posąg Matki Bożej Fatimskiej

Dużych rozmiarów posąg Matki Bożej Fatimskiej (4,73 m wysokości, waga 14 ton)^[2], stojący w niszy nad głównym wejściem do bazyliki, wyrzeźbił między 7 marca 1956 a 5 kwietnia 1958 we Włoszech amerykański dominikanin Thomas McGlynn (1906–1977). Przy pracy nad dziełem kierował się on wskazaniami Łucji Santos, która opisała mu dokładnie wygląd Maryi podczas objawień. Ostateczny efekt jest wynikiem ich współpracy. Sam posąg został przekazany 13 maja 1958 dla Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej jako dar katolików amerykańskich^[6].

Posąg Matki Bożej Fatimskiej przypomina treść orędzia odnoszącą się do nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi, do którego Matka Boska nawiązywała podczas trzech pierwszych objawień w Cova da Iria oraz w objawieniach w Pontevedra: nabożeństwo pięciu pierwszych sobót, poświęcenie Rosji i triumf jej Niepokalanego Serca^[2].