Bednarzowe Korycisko
Bednarzowe Korycisko – wypełniona piargiem zatoka wcinająca się w północno-wschodnie podnóża Grani Hrubego w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w wylocie dwóch równoległych żlebów opadających z dwóch siodełek Skrajnej Bednarzowej Ławki i rozdzielonych wąskim i urwistym żebrem. Bednarzowe Korycisko jest długie, dochodzi prawie do Hlińskiego Potoku. Jest stosunkowo młode, o czym świadczy jasny kolor wypełniających go piargów oraz fakt, że nie zdążyło jeszcze utworzyć typowego stożka piargowego. Przez większą część roku przykryte jest śniegiem zanikającym dopiero pod koniec lata[1].
Nazwę tej formacji skalnej nadał Władysław Cywiński w 14 tomie przewodnika wspinaczkowego Tatry. Grań Hrubego. Jest punktem startowym dla kilku dróg wspinaczkowych[1].
U północno-wschodnich podnóży Grani Hrubego jest w Dolinie Hlińskiej kilka wypełnionych piargami zatok i stożków piargowych. Największe z nich to: Teriańska Zatoka, Bednarzowa Zatoka, Bednarzowe Korycisko, Garajowa Zatoka i stożek piargowy u podnóży Hrubej Buli. Wszystkie one mają znaczenie orientacyjne; pomagają taternikom w rozpoznaniu miejsca startowego do dróg wspinaczkowych, zwłaszcza w sytuacji, gdy wierzchołki turni ukryte są w chmurach[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.