Berberentulus nelsoni

Berberentulus nelsoni – gatunek pierwogonka z rzędu Acerentomata i rodziny Acerentomidae.

Berberentulus nelsoni
Tuxen, 1976
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

skrytoszczękie

Podgromada

pierwogonki

Rząd

Acerentomata

Rodzina

Acerentomidae

Podrodzina

Berberentulinae

Rodzaj

Berberentulus

Gatunek

Berberentulus nelsoni

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został w 1976 roku przez Sørena Ludviga Tuxena[1][2].

Długość wyciągniętego ciała 1200 μm (1,2 mm). Długość przedniej stopy mierzonej bez pazurka 81 μm. Głaszczki szczękowe z pęczkiem i dwoma spiczastymi i bardzo długimi sensillae. Głaszczki wargowe zredukowane z 3 szczecinkami i kiełbaskokształtną sensilla. Przewód gruczołów szczękowych z sercowatym kielichem (calyx) i proksymalną częścią poniżej połowy długości proksymalnej gałęzi fulcrum. Pseudooczka okrągłe. Na przednich stopach wszystkie sensillae z wyjątkiem b′. Pierwsza para odnóży odwłokowych z pęcherzykiem końcowym i 4 szczecinkami, a druga i trzecia z 2 szczecinkami: długą przedwierzchołkową i krótką środkowo-wierzchołkową. Grzebień VIII segmentu odwłoka z 5 szeroko odseparowanymi ząbkami. Łuska genitalna samic (squama genitalis) z krótkim ramieniem nasadowym i ostro ściętymi, spiczastymi acrostyli[2].

Wzór chetotaksji odwłoka[2]
I II, III IV, V VI VII VIII IX X XI telson
terga:                    
sterna:                    

Występowanie

edytuj

Gatunek ten występuje w Ameryce Południowej (wykazany z Brazylii i Argentyny) oraz na Nowej Zelandii[1][2].

Przypisy

edytuj
  1. a b Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007, s. 54.
  2. a b c d S. L. Tuxen. Protura (Insecta). „Fauna of New Zealand”. 9, 1985. Wellington, New Zealand: Science Information Publishing Centere, DSIR.