Bernadette Martin
Bernadette Martin po mężu kolejno Dargent, Louis, Klos (ur. 13 września 1951 w Grenoble[1]) – francuska lekkoatletka, sprinterka i biegaczka średniodystansowa, wicemistrzyni Europy z 1969 i rekordzistka świata.
| Data i miejsce urodzenia |
13 września 1951 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
172 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. Zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach. Sztafeta francuska w składzie: Martin, Nicole Duclos, Éliane Jacq i Colette Besson uzyskała wówczas taki sam czas, jak zwycięska sztafeta brytyjska – 3:30,8, który był nowym rekordem świata[2][3].
Na kolejnych mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach Martin odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów, a sztafeta 4 × 400 metrów z jej udziałem nie ukończyła biegu finałowego[4].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (w składzie: Madeleine Thomas, Martin, Duclos, Besson) na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble, a w biegu na 400 metrów odpadła w półfinale[5].
Zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Martine Duvivier, Besson, Martin i Duclos) na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1].
Później skoncentrowała się na biegu na 800 metrów. Odpadłe w eliminacjach tej konkurencji na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble, a na halowych mistrzostwach Europy w 1982 w Mediolanie zajęła na tym dystansie 4. miejsce[6].
Była wicemistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1971 i w biegu na 800 metrów w 1981 i 1984 oraz brązową medalistką w biegu na 400 metrów w 1972 i 1973. Była również halową mistrzynią Francji w biegu na 800 metrów w 1981 1983 oraz brązową medalistką w biegu na 400 metrów w 1972 i 1982[7][8].
Kilkakrotnie poprawiała rekord Francji w sztafecie 4 × 400 metrów do czasu 3:27,52 (10 września 1972 w Monachium)[9].
Jej rekord życiowy w biegu na 400 metrów wynosił 53,3 s (27 czerwca 1971 w Paryżu)[10].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Bernadette Martin [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-23] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 302 [dostęp 2019-01-02] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 537 [dostęp 2019-01-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 543, 545 [dostęp 2019-01-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 427–428 [dostęp 2021-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 466, 471 [dostęp 2021-04-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 22, 25, 37, 52 [dostęp 2021-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 22 sierpnia 2020, s. 1, 16, 20, 38, 61 [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-11] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 371. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Bernadette Martin [online], Track and Field Statistics [dostęp 2019-01-02] (ang.).