Nicole Duclos
Nicole Duclos z domu Salavert (ur. 15 sierpnia 1947 w Périgueux[1]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, mistrzyni Europy.
| Data i miejsce urodzenia |
15 sierpnia 1947 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
167 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Specjalizowała się w biegu na 400 metrów. 6 lipca 1969 w Colombes ustanowiła rekord świata w sztafecie 4 × 400 metrów rezultatem 3:34,2. Sztafeta francuska biegła w składzie: Michèle Mombet, Éliane Jacq, Duclos i Colette Besson[2].
Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach w finale biegu na 400 metrów wpadła na metę równo ze swą rodaczką Colette Besson, ówczesną mistrzynią olimpijską na tym dystansie. Obie ustanowiły nowy rekord świata wynikiem 51,7 s[3]. Analiza fotofiniszu wskazała, że zwyciężyła Duclos i to ona została mistrzynią Europy. W biegu sztafetowym 4 × 400 metrów również o zwycięstwie zadecydował fotofinisz. Pierwsze miejsce zajęła sztafeta Wielkiej Brytanii, a Francuzki (w składzie: Bernadette Martin, Duclos, Jacq i Besson) zdobyły srebrny medal[4]. Obie sztafety poprawiły rekord świata (sztafeta brytyjska uzyskała czas 3:30,82, a francuska 3;30,85)[2].
Na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu Duclos zdobyła wraz z koleżankami złoty medal w sztafecie olimpijskiej 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Sylviane Telliez, Mireille Testanière, Besson i Duclos)[5]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach wystąpiła tylko w sztafecie 4 × 400 metrów, która nie ukończyła biegu finałowego[6]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (w składzie: Madeleine Thomas, Martin, Duclos i Besson)[7].
Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w półfinale biegu na 400 metrów, zaś w biegu sztafetowym 4 × 400 metrów udało jej się wraz z koleżankami zająć 4. miejsce[1]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie zdobyła srebrny medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia (w składzie: Besson, Chantal Jouvhomme, Chantal Leclerc i Duclos), a w biegu na 400 metrów odpadła w eliminacjach. Podobnie odpadła w eliminacjach na 400 metrów podczas halowych mistrzostw Europy w 1974 w Göteborgu[8].
Była mistrzynią Francji w biegu na 400 metrów w 1969 i 1972 oraz wicemistrzynią na tym dystansie w 1973 i w biegu na 800 metrów w 1966, a także halową mistrzynią na 400 metrów w 1973 i wicemistrzynią w tej konkurencji w 1972 i 1974[9][10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Nicole Duclos [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-07] (ang.).
- ↑ a b Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 302 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 261 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 535, 537 [dostęp 2021-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 379 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 545 [dostęp 2021-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 386 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 389–390, 392–393 [dostęp 2021-07-07] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 278, 304 [dostęp 2021-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 25, 37, 40, 52, 56 [dostęp 2021-07-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).