Biegacz białoplamy

Biegacz białoplamy[1] (Anthia (Anthia) mannerheimi) – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Anthiinae.

Biegacz białoplamy
Anthia mannerheimi
Chaudoir, 1842
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

Anthiinae

Plemię

Anthiini

Podplemię

Anthiina

Rodzaj

Anthia

Podrodzaj

(Anthia)

Gatunek

Anthia (Anthia) mannerheimi

Synonimy

Anthia bucolica mannerheimi Chaudoir, 1842

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został w 1842 roku przez Maximiliena Chaudoira. Jego epitet gatunkowy nadany został na cześć Carla Gustafa Mannerheima[2][3].

Wyróżnia się dwa podgatunki[3][4]:

Taksony te bywają też traktowane jako podgatunki Anthia bucolica: A. (A.) b. mannerheimi i A. (A.) b. afghana. W obrębie swojego podrodzaju należą do grupy gatunków lefebrvei group, do której zalicza się jeszcze Anthia artemis[5].

Opis edytuj

Duży chrząszcz o ciele długości od 45 do 65 mm u podgatunku nominatywnego[1] i od 32 do 34 mm u A. m. afghana[4]. Głowa opatrzona potężnymi żuwaczkami. Ubarwiony czarno z dwiema owalnymi, białymi plamami po bokach przedplecza i dwiema okrągłymi, białymi na pokrywach[1]. Średnica plam na pokrywach u podgatunku nominatywnego od 3 do 3,5 mm, a u A. m. afghana poniżej 1,5 mm. Rzędy na pokrywach u podgatunku nominatywnego słabo widoczne, a u A. m. afghana wyraźniejsze i regularne[4].

Rozprzestrzenienie edytuj

Jedyny palearktyczny przedstawiciel podrodzaju Anthia s. str.[4]. Wykazany został z północnego Iranu, Turkmenistanu, Uzbekistanu, Afganistanu i Pakistanu[4][3]. Zasiedla obszary pustynne[1].

Hodowla edytuj

Chrząszcze te można hodować w terrarium. Do chowu pojedynczych osobników potrzebny jest pojemnik o wymiarach minimalnych 15×15×20 cm, a dla kilku osobników 40×25×20 cm. Jako podłoże stosuje się na większej powierzchni żwir lub gruby piasek, a na mniejszej ziemię ogrodniczą lub torf. Wymagane są kryjówki i miseczka z wodą, temperatura 20-26 °C i wilgotność 40-60%. Za pokarm służyć mogą świerszcze, larwy mącznika i oseski gryzoni. Stadium larwalne jest ciemnobrunatne, trwa 8-16 miesięcy i wymaga chowu pojedynczo. Dorosłe żyją 2 do 3 lat[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Jolanta Bielecka, Andrzej Budziszewski: Owady w terrarium. Warszawa: Agencja Wydawnicza "Egros", s. 52-53, seria: Hobby.
  2. M. de Chaudoir. Catalogue des carabiques recueillis dans la province de Mazendéran, près d`Astrabat, par M. de Karéline. „Bulletin de la Société Impériale des Naturalistes de Moscou”. 15, s. 801-831, 1842. 
  3. a b c A. Anichtchenko et al.: Anthia mannerheimi. [w:] Carabidae of the World [on-line]. 2007-2014. [dostęp 2014-09-26].
  4. a b c d e Alexandr Anichtchenko. Anthia (Anthia) mannerheimi afghana ssp.n. — a new subspecies from Central Afghanistan (Coleoptera: Carabidae). „Russian Entomological Journal”. 18 (4), s. 273-275, 2009. 
  5. Martin Häckel, Jan Farkač. A checklist of the subfamily Anthiinae Bonelli, 1813 of the World (Coleoptera: Carabidae). „Studies and reports taxonomical Series”. 9 (2), s. 261 ‑ 366, 2013.