Bielski (herb baronowski)

Bielski Baron – polski herb baronowski.

Opis herbu

Na tarczy pięciodzielnej w polach złotych I – szabla ukośnie w prawo rękojeścią do góry, w II i III – osiem błękitnych klinów w gwiazdę, w IV – szabla ukośnie w lewo rękojeścią do góry, w V czerwonym między rogami półksiężyca złotego półtorakrzyża złotego bez prawego dolnego ramienia, po bokach którego po takiejż gwieździe.

Nad hełmem w koronie baronowskiej pół kozła srebrnego z rogami złotymi.

Labry z prawej błękitne podbite złotem, z lewej czerwone podbite srebrem.

Herb posiada trzymacze – dwa niedźwiedzie czarne, wspięte^[1].

Całość oparta na postumencie w formie marmurowej podstawy.

Historia herbu

Nadany w 1745 roku przez Augusta III^[2].

Herbowni

Bielski.

Zobacz też

Bibliografia

Samuel Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. Warszawa: 1898.
Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku: ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

Herb Bielski baron z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Herb Bielski baron na www.jurzak.pl
Herb Bielski baron w herbarzu Baltisches Wappenbuch

Przypisy

↑ Ostrowski nie uwzględnia trzymaczy ani postumentu w opisie, a jedynie na ilustracji. Trzymacze i postument podaje w takiej formie również herbarz Baltisches Wappenbuch, co każe sądzić, że brak w opisie jest zaniedbaniem Ostrowskiego
↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 22.

[1] Ostrowski nie uwzględnia trzymaczy ani postumentu w opisie, a jedynie na ilustracji. Trzymacze i postument podaje w takiej formie również herbarz Baltisches Wappenbuch, co każe sądzić, że brak w opisie jest zaniedbaniem Ostrowskiego

[2] Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 22.

[1]

[2]