Bitwa na Vučji Do
Bitwa na Vučji Do – starcie zbrojne, które miało miejsce 18 lipca 1876 pomiędzy wojskami czarnogórsko-hercegowińskimi i tureckimi. Bitwa zakończyła się całkowitą klęską armii tureckiej.
| Wojna czarnogórsko-turecka | |||
 Książę Mikołaj I w mundurze galowym | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
płaskowyż Vučji Do, Stara Hercegowina | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
próba okrążenia Czarnogórców przez wojska tureckie | ||
| Wynik |
zdecydowane zwycięstwo Czarnogórców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Bośni i Hercegowiny  | |||
| 42°56′38″N 18°24′28″E/42,943889 18,407778 | |||
Latem 1876 armia czarnogórska, wspierająca hercegowińskie powstanie przeciwko Austriakom, została zagrożona odcięciem przez wojska tureckie Osmana Paszy. Aby nie dopuścić do okrążenia swoich sił, książę Mikołaj I zdecydował się zaatakować Turków rozlokowanych w pobliżu miejscowości Bileća, na północ od miasteczka Drvar.
Bitwa edytuj
Niespodziewany ostrzał artyleryjski zaskoczył Turków gdy byli podzieleni na trzy ugrupowania i z tej przyczyny pozbawieni byli sprawnego i jednolitego dowództwa. Wojska czarnogórsko-hercegowińskie przypuściły najpierw atak na prawe skrzydło Turków, które bardzo szybko się załamało. W tej sytuacji turecka awangarda wraz z Osmanem Paszą podjęła próbę przedarcia się pod wioskę Vardar, aby wesprzeć prawe skrzydło. Czarnogórcom udało się jednak opanować Vardar i sąsiedni Kokot, skąd poprowadzili uderzenie na siły Osmana Paszy, rozbijając m.in. liczący ok. 1 000 ludzi oddział baszybuzuków. Inne oddziały czarnogórskie opanowały wzgórze, na którym rozlokowała się osmańska artyleria – wszystkie działa, po krótkiej obronie i śmierci dowódcy Selima Paszy, dostały się w ręce Czarnogórców. Jednocześnie z tym sukcesem do niewoli dostał się głównodowodzący turecki – Osman Pasza, wraz z całym batalionem. Ostatni osmański dowódca – Muhtar Pasza – dysponując tylko częścią swoich sił, podjął jeszcze próbę kontruderzenia ale jego żołnierze ulegli szybko panice i rzucili się do ucieczki. Wojska Mikołaja I ścigały resztki tureckiej armii aż do Bilećy. Turcy z kolei nie zdecydowali się na obronę miasta i następnego dnia rozpoczęli odwrót daleko na południe, aż do miasta Trebinje.
Po bitwie edytuj
Turcy stracili w bitwie ok. 4 000 zabitych i rannych, w tym jednego z dowódców i ponad 170 oficerów oraz 21 sztandarów i ok. 3 000 karabinów. Wojsko Mikołaja I straciło 70 zabitych i 118 rannych. Sukces ten zapewnił armii czarnogórsko-hercegowińskiej utrzymanie inicjatywy w działaniach wojennych.
Bibliografia edytuj
- Lj. Poleksić, Boj na Vučjem Dolu 28. jula 1876, Ratnik 1940.
- Dimitrije Trifunović, Vučji Do [w:] Military encyclopaedia, t. X, Belgrad 1975.