Bitwa o San Matteo – jedna z ostatnich bitew I wojny światowej, stoczona latem 1918 roku o alpejski szczyt San Matteo (3678 m n.p.m.) pomiędzy oddziałami włoskimi a austriackimi. Było to ostatnie w historii zwycięstwo Austro-Węgier.

Bitwy o San Matteo
I wojna światowa
Ilustracja
Pomnik poświęcony włoskim ofiarom bitwy, przy drodze na przełęcz Gavia
Czas

13 sierpnia – 3 września 1918

Miejsce

Punta San Matteo

Terytorium

Włochy

Wynik

zwycięstwo Austro-Węgier

Strony konfliktu
 Włochy  Austro-Węgry
Dowódcy
Arnaldo Berni Hans Tabarelli de Fatis
Straty
10 zabitych 17 zabitych
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
46°22′44″N 10°34′00″E/46,378889 10,566667

Bitwa ta aż do 1999 roku[1] była najwyżej stoczoną bitwą w udokumentowanej historii wojen.

Na początku 1918 roku Austriacy umieścili na szczycie San Matteo ufortyfikowane stanowisko artylerii, z którego mogli ostrzeliwać drogę wiodącą przez przełęcz Gavia (2621 m n.p.m.; droga ta nosi dziś numer SS 300), którą Włosi dostarczali zaopatrzenie dla swoich oddziałów walczących w tym rejonie. 13 sierpnia włoska 307. kompania alpejskiego batalionuOrtler” śmiałym atakiem z zaskoczenia zdobyła pozycje austriackie biorąc połowę ich załogi do niewoli (druga połowa uciekła w dół w kierunku własnych pozycji). Strata ta była dla Austriaków bardzo silnym ciosem, także z propagandowego punktu widzenia, toteż niezwłocznie skierowali w tamten rejon wsparcie w celu odbicia stanowiska. 3 września kiedy Włosi byli jeszcze w trakcie organizowania umocnień, Austriacy przypuścili szturm 150 żołnierzy z 3. regimentu z Dimaro, poprzedzony silnym bombardowaniem artyleryjskim. W odpowiedzi Włosi przypuszczając[2], że doszło już do zdobycia San Matteo przez Austriaków rozpoczęli swój ostrzał artyleryjski rejonu walk. W rezultacie tej bitwy zginęli żołnierze zarówno austriaccy (siedemnastu), jak i włoscy (dziesięciu), a wśród tych ostatnich ich dowódca kapitan dr Arnaldo Berni, który – ranny po ostrzale austriackim – zginął w wyniku ostrzału własnej artylerii (bratobójczy ogień), pozostawiając jednak po sobie listy do rodziny[3] i zapiski[4].

Dwa miesiące później, w wyniku rozejmu w villa Giusti z 3 listopada wojna pomiędzy Austro-Węgrami a Włochami została zakończona.

Ciała kapitana Arnaldo Berniego nigdy nie odnaleziono, ale w 2004 roku na lodowcu Forni na wysokości 3400 m n.p.m. w pobliżu szczytu znaleziono zamarznięte ciała trzech żołnierzy austriackich zabitych w walkach 1918 roku.

Przypisy

edytuj
  1. W 1999 roku Indie i Pakistan toczyły wojnę o Kargil w Kaszmirze; walki prowadzono tam m.in. na wysokości ponad 5 tys. m n.p.m.
  2. bazę stanowiska artylerii położoną na wysokości ok. 2800 m n.p.m. dzieliło od pozycji na San Matteo cztery godziny wspinaczki po lodowcu
  3. ostatni list do rodziny nosi datę 31 sierpnia 1918 roku, zostawił też pamiętnik
  4. listy od i do kapitana Berniego oraz jego zapiski wydano później drukiem, wzbogacone dwustu fotografiami, jako Il Capitano sepolto nei ghiacci

Linki zewnętrzne

edytuj