Bitwa pod Antoniowem

Bitwa pod Antoniowem
	II wojna światowa
Czas	21 sierpnia 1944
Miejsce	Antoniów
Terytorium	Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)
Przyczyna	Akcja „Burza”
Wynik	zwycięstwo Armii Krajowej
Strony konfliktu
Polskie Państwo Podziemne	III Rzesza
Dowódcy
ppor. Marian Sołtysiak
Siły
1 kompania 4 Pułku Piechoty Legionów Armii Krajowej	oddział Wehrmachtu
Straty
15 zabitych i rannych	70 zabitych i rannych
	Położenie na mapie Polski w 1939 miejsce bitwy
	51°28′07″N 20°12′29″E/51,468611 20,208056

Bitwa pod Antoniowem – starcie zbrojne mające miejsce 21 sierpnia 1944 pod Antoniowem między oddziałami 4 pułku piechoty Armii Krajowej a Wehrmachtu, w czasie Akcji Burza.

Podążający na pomoc walczącym z Niemcami powstańcom oddział Armii Krajowej 20 sierpnia 1944 zatrzymał się na krótki odpoczynek w rejonie Antoniowa. Do pierwszej wymiany strzałów doszło między niemiecką tyralierą a partyzancką placówką wyznaczoną jako ubezpieczenie. Następnie do walki włączył się pluton dowodzony przez Czesława Łętowskiego pseud. Górnik. Przeprowadzony został atak na Antoniów gdzie były zgromadzone niemieckie oddziały antypartyzanckie. Po dość zaciętej walce wieś została zdobyta. W czasie bitwy która rozpoczęła się rano 21 sierpnia oddziałami partyzanckimi dowodził Marian Sołtysiak pseu. Barabasz i Edward Skrobot pseud. Wierny^[1].

W czasie walk poległo i zostało rannych 15 partyzantów. Według danych AK po stronie niemieckiej było 70 zabitych i rannych^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 15.

Bibliografia edytuj

Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.

[CITEREFDolataJurga197715-1] Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 15.

[1]