Bitwa pod Antoniowem
Bitwa pod Antoniowem – starcie zbrojne mające miejsce 21 sierpnia 1944 pod Antoniowem między oddziałami 4 pułku piechoty Armii Krajowej a Wehrmachtu, w czasie Akcji Burza.
II wojna światowa | |||
Czas |
21 sierpnia 1944 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna | |||
Wynik |
zwycięstwo Armii Krajowej | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 | |||
51°28′07″N 20°12′29″E/51,468611 20,208056 |
Podążający na pomoc walczącym z Niemcami powstańcom oddział Armii Krajowej 20 sierpnia 1944 zatrzymał się na krótki odpoczynek w rejonie Antoniowa. Do pierwszej wymiany strzałów doszło między niemiecką tyralierą a partyzancką placówką wyznaczoną jako ubezpieczenie. Następnie do walki włączył się pluton dowodzony przez Czesława Łętowskiego pseud. Górnik. Przeprowadzony został atak na Antoniów gdzie były zgromadzone niemieckie oddziały antypartyzanckie. Po dość zaciętej walce wieś została zdobyta. W czasie bitwy która rozpoczęła się rano 21 sierpnia oddziałami partyzanckimi dowodził Marian Sołtysiak pseu. Barabasz i Edward Skrobot pseud. Wierny[1].
W czasie walk poległo i zostało rannych 15 partyzantów. Według danych AK po stronie niemieckiej było 70 zabitych i rannych[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 15.
Bibliografia
edytuj- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.