Bitwa pod Wojsławicami

Bitwa pod Wojsławicami
	II wojna światowa
Czas	17 kwietnia 1944
Miejsce	Wojsławice i teren wokół miejscowości
Terytorium	Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)
Przyczyna	pacyfikacja okolicznych wsi
Wynik	brak rozstrzygnięcia
Strony konfliktu
Polskie Państwo Podziemne Armia Krajowa; Bataliony Chłopskie; Armia Ludowa; ZSRR	III Rzesza
Dowódcy
Witold Falkowski; Nikołaj Fiodorow
Siły
oddziały Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, Armii Ludowej oraz partyzantki radzieckiej w sile około 400 ludzi	oddziały żandarmerii i SS w sile około 1500 ludzi
Straty
10 zabitych, 15 rannych	16 zabitych, 25 rannych
	Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
	50°55′07″N 23°32′56″E/50,918611 23,548889

Bitwa pod Wojsławicami – bitwa partyzancka stoczona 17 kwietnia 1944 roku w Wojsławicach przez oddziały Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, Armii Ludowej i partyzantki radzieckiej przeciw oddziałom żandarmerii niemieckiej i SS w sile około 1500 ludzi^[1].

Przebieg bitwy

Do bitwy między oddziałami partyzanckimi a oddziałami niemieckimi i ukraińskimi doszło w okolicach wsi Wojsławice, Rozięcin i Majdan Nowy. Polskimi Oddziałami partyzanckimi dowodził por. Witold Falkowski a oddziałem partyzantki radzieckiej major Nikołaj Fiodorow. W walce trwającej kilka godzin poległo 10 partyzantów wśród nich mjr Fiodorow. Po wprowadzeniu przez Niemców do walki lotnictwa i artylerii partyzanci wycofali się a ludność cywilna ewakuowała się^[2]. Nikołaj Fiodorow pośmiertnie awansowany został do stopnia podpułkownika oraz odznaczony został gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego i Krzyżem Virtuti Militari. Była to najpoważniejsza partyzancka akcja zbrojna na terenie powiatu chełmskiego w czasie okupacji.

Upamiętnienie

W okresie Polski Ludowej w Wojsławicach obok Ośrodka Kultury zbudowano pomnik ku czci partyzantów biorących udział w bitwie^[3].

Zobacz też

Nagrobek mjr Nikołaja Fiodorowa poległego w bitwie pod Wojsławicami

Przypisy

↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940–1945 1983 ↓, s. 355, 356.
↑ Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945 1977 ↓, s. 18, 590, 591.
↑ Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945 1988 ↓, s. 143.

Bibliografia

Janusz Gmitruk, Piotr Matusak, Jan Nowak: Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940–1945. Warszawa: LSW, 1983.
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Warszawa: MON, 1977.
Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988.

[CITEREFKalendarium_działalności_bojowej_Batalionów_Chłopskich_1940–19451983355,_356-1] Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940–1945 1983 ↓, s. 355, 356.

[CITEREFWalki_zbrojne_na_ziemiach_polskich_1939–1945197718,_590,_591-2] Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945 1977 ↓, s. 18, 590, 591.

[CITEREFPrzewodnik_po_upamiętnionych_miejscach_walk_i_męczeństwa_lata_wojny_1939–19451988143-3] Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945 1988 ↓, s. 143.

[1]

[2]

[3]