Blok mieszkalny „Mrówkowiec” we Wrocławiu
Mrówkowiec – potoczna nazwa wielokondygnacyjnego budynku mieszkalnego we Wrocławiu przy ul. Drukarskiej. W momencie konstrukcji był największym budynkiem mieszkalnym w mieście[1] i jednym z najdłuższych w Polsce[2]. W szczytowym okresie mieszkało w nim 3 tys. osób[3].
 Mrówkowiec przy ul. Drukarskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Drukarska 31-47 |
| Typ budynku |
wieżowiec |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
11 |
| Rozpoczęcie budowy |
1965 |
| Ukończenie budowy |
1967 |
| Pierwszy właściciel |
SM Wojewodzianka |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°05′22,9″N 17°01′13,4″E/51,089694 17,020389
| |
Historia edytuj
Teren, na którym postawiono budynek, przed wojną zabudowany był willami zniszczonymi podczas drugiej wojny światowej[2]. Ruiny wyburzono w latach 50[4], choć stan zniszczeń pozwalał na odbudowanie budynków[3]. Budynek zaprojektował inż. Leszek Zdek w r. 1963, wcześniej projektant wrocławskich domów studenckich. Konstruktorem był Stanisław Kamiński. Prace rozpoczęto w r. 1965, a w r. 1967 wprowadzili się pierwsi lokatorzy. Budowa metra kwadratowego kosztowała ok. 1500 zł, a całkowity koszt wyniósł 63 mln zł, co czyniło go najtańszym budynkiem w Polsce[4]. Niejasna jest etymologia nazwy budynku, wywodzi się ją od liczby mieszkańców lub od mrówek faraona, które miały przejść z pobliskiego cmentarza niemieckiego, a ich plaga nawiedziła budynek. Na budynku zainstalowano pierwszą w mieście antenę zbiorczą. Na dachu budynku urządzono ogólnodostępne miejsce do opalania się (tzw. plażę), zamknięto je jednak w r. 1969, kiedy z VII piętra wypadła matka z dzieckiem co nie było związane z dachem[2]. Budynek był celem wycieczek turystycznych[4]. Początkowo w planie było przeznaczenie VI kondygnacji na centrum handlowe[3]. Naprzeciwko mrówkowca wybudowano kawiarnię Miranda, będącą w zamyśle miejscem spotkań mieszkańców budynku[3].
Budynek edytuj
Mrówkowiec jest jedenastokondygnacyjnym budynkiem o długości 235 m a szerokości 15,7 m. Budynek liczy 9 klatek schodowych. W 590 mieszkaniach mieszka tu dwa tysiące osób[2]. Do wykończenia budynku użyto 5400 drzwi i ponad 2 tysiące okien[3]. Mieszkania w mrówkowcu mają powierzchnię od 26 m² (kawalerki) do 50 m² (według ówczesnych standardów M3)[3].
Mrówkowiec w kulturze edytuj
Budynek i okolica wykorzystane zostały przez Sylwestra Chęcińskiego w filmie Tylko umarły odpowie (1969)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Nietypowe budynki we Wrocławiu - Mrówkowiec. [w:] Nasze Miasto Wrocław [on-line]. [dostęp 2017-11-15].
- ↑ a b c d Joanna Dzikowska: Ponad 200 m długości i 801 mieszkań. Oto najdłuższy blok we Wrocławiu. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2016-07-27. [dostęp 2017-11-15].
- ↑ a b c d e f g Tomasz Sikora: Mrówkowiec - wrocławska Superjednostka!. [w:] Radio Wrocław [on-line]. 2016-03-10. [dostęp 2017-11-15].
- ↑ a b c Kiedyś podziwiany, dziś zapomniany. Historia wrocławskiego "Mrówkowca" (www.tvn24.pl). [w:] tvn24 [on-line]. 2013-07-20. [dostęp 2017-11-15].