Boczne drogi

Boczne drogi – pierwsza powieść Joanny Chmielewskiej napisana dla rodziny. Wydana po raz pierwszy w roku 1976, jest dziesiątą powieścią autorki.

Boczne drogi

Autor	Joanna Chmielewska
Typ utworu	powieść detektywistyczna
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Polska
Język	polski
Data wydania	1976

Fabuła powieści

Akcja powieści rozpoczyna się od dostarczenia listu od Teresy (ciotki głównej bohaterki, Joanny, którą można uznawać za alter ego autorki), w którym mieszkająca w Kanadzie kobieta precyzuje termin swojego przyjazdu do kraju i zgłasza chęć zwiedzenia miejsc, w których jeszcze nie była. Od pierwszego momentu na lotnisku rodzinę prześladują dziwne przypadki i sploty wydarzeń.

Zgodnie z życzeniem Teresy Joanna wraz z innymi ciotkami oraz później dodatkowo z ojcem jeździ tytułowymi bocznymi drogami. Bohaterowie zwiedzają Sopot, Kołobrzeg, Władysławowo, Ustkę, Cieszyn, Polanicę i Kudowę. W Górach Stołowych Teresa nagle znika i nikt nie wie, co się z nią stało. Trwają poszukania opierające się na dedukcji i pytaniu różnych ludzi, co widzieli. Teresa nagle się znajduje, ale okazuje się, że wie jeszcze mniej niż pozostali bohaterowie. Tu wkracza ukochany Joanny - Marek, "blondyn jej życia" o niezwykłych umiejętnościach, znany już z Romansu wszech czasów.

Na tajemniczej mapce była miejscowość Tończa, w której wychowała się starsza część pokolenia. Dzięki Joannie udaje się odkryć, że Teresę, a później Janka, porwała dawna przedwojenna przyjaciółka Teresy, która miała swoje niezbyt czyste interesy i powiązania z Niemcami podczas okupacji. Wszystkie jadą do Tończy, gdzie odkrywają zakopany „skarb” i rozszyfrowują skomplikowaną zagadkę.