Bohdan Piątkowski
Bohdan Juliusz Konrad Piątkowski vel Stanisław Karpiński, ps. „Mak”, „Dżul” (ur. 11 kwietnia 1910 we Lwowie, zm. prawdop. w 1943 w Mińsku) – kapitan artylerii Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.
| |
 kapitan artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
prawdopodobnie 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1943 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Dywizjon Artylerii Konnej |
| Stanowiska |
oficer mobilizacyjny |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Bohdan Piątkowski urodził się 11 kwietnia 1910 roku we Lwowie, w rodzinie Mieczysława, pułkownika żandarmerii Wojska Polskiego, i Wiktorii z Olszewskich.
W 1928 roku zdał maturę w Korpusie Kadetów nr 2 we Chełmnie. W latach 1928–1930 uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Od 1930 roku służył w 7 dywizjonie artylerii konnej, a od 2 maja 1935 roku – w 1 dywizjonie artylerii konnej.
We wrześniu 1939 roku służył jako oficer mobilizacyjny w Ośrodku Zapasowym Artylerii Konnej. 27 października 1939 roku przekroczył granicę polsko-litewską. Był internowany na Litwie. W styczniu 1940 dotarł do Francji, gdzie został przydzielony do 3 baterii 3 pułku artylerii lekkiej 3 Dywizji Piechoty.
W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do 1 baterii 1 dywizjonu artylerii lekkiej 1 Brygady Strzelców.
Zgłosił się do służby w kraju. Po konspiracyjnym przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 10 listopada 1941 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 3 na 4 marca 1942 roku w ramach operacji „Collar” dowodzonej przez kpt. naw. Antoniego Voelnagla (zrzut na placówkę odbiorczą „Pole” 9 km na południowy zachód od Wyszkowa). Na własną prośbę dostał przydział na IV Odcinek Wachlarza. Był dowódcą grupy dywersyjnej, która m.in. wysadziła niemiecki pociąg z amunicją na trasie Mińsk–Orsza. Od września był zastępcą dowódcy IV Odcinka i komendantem bazy w Mińsku.
12 grudnia 1942 roku został aresztowany przez Gestapo w Mińsku. W czasie próby ucieczki ok. 10 stycznia 1943 roku został ciężko postrzelony i umieszczony w szpitalu więziennym. 6 lutego dokonano nieudanej próby odbicia Piątkowskiego. Od tego momentu zaginął. Prawdopodobnie został zabity pod koniec tego miesiąca.
Bohdan Piątkowski był żonaty z Danutą Rylską. Nie miał dzieci.
Awanse edytuj
podporucznik – ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930 roku
porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku
kapitan – 4 marca 1942 roku.
Ordery i odznaczenia edytuj
Upamiętnienie edytuj
W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Bohdan Piątkowski.
Przypisy edytuj
- ↑ Na podstawie
Bibliografia edytuj
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 383. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 53.
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 102. ISBN 83-902499-0-1.
- Cezary Chlebowski: Wachlarz, Monografia wydzielonej organizacji dywersyjnej Armii Krajowej, wrzesień 1941 – marzec 1943. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1983. ISBN 83-211-0419-3.