Bolesław Makochan[1] (ur. 18 czerwca 1919 we Lwowie, zm. ?) – kapitan ludowego Wojska Polskiego.

Bolesław Makochan
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1919
Lwów

Przebieg służby
Lata służby

od 1940

Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

7 eskadra zwiadowcza
214 pułk lotniczy
37 Dywizja Strzelców Gwardii
1 pułk lotnictwa myśliwskiego
6 pułk piechoty
40 pułk artylerii lekkiej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa, bitwa stalingradzka, operacja łużycka

Późniejsza praca

Instruktor Powszechnej Samoobrony (od 1971 r.)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal „Za udział w walkach o Berlin” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”
Odznaka Grunwaldzka

Życiorys

edytuj

Przed II wojną światową należał do aeroklubu we Lwowie. W 1940 powołany do RKKA. Na własne życzenie został skierowany do służby w lotnictwie. Trafił do Woroneskiej Szkoły Lotniczej, gdzie ukończył kurs strzelców-radiotelegrafistów. 22 czerwca 1941 po powrocie z urlopu został wcielony do 7 eskadry zwiadowczej. Następnie na froncie leningradzkim w 214 pułku lotniczym latał na Pe-2, w tym czasie też zestrzelił pierwszy niemiecki samolot. Gdy do użytku weszły samoloty Ił-2 został skierowany na przeszkolenie z zakresu obsługi tych maszyn. Po jego zakończeniu został skierowany pod Moskwę, gdzie został ciężko ranny. Po wypisaniu ze szpitala został na własną prośbę skierowany z powrotem do pułku, biorącego w tym czasie udział w operacji stalingradzkiej. Powtórnie ranny, został uznany za czasowo niezdolnego do służby lotniczej i po wyleczeniu skierowany na wykładowcę łączności radiowej do 37 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej.

W lipcu 1943 r. na własną prośbę trafił do Sielc nad Oką, do nowo utworzonego Wojska Polskiego. Ze względu na doświadczenie lotnicze skierowany pod Moskwę do 1 pułku lotnictwa myśliwskiego na kurs pilotażu. Z powodu wypadku przy lądowaniu uznany za trwale niezdolnego do służby lotniczej. Skierowany do 6 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu łączności. Brał udział w walkach pod Dęblinem i Warką oraz w forsowaniu Wisły. 13 stycznia 1945 roku skierowany do 40 pułku artylerii lekkiej, w którego szeregach brał udział w operacji łużyckiej.

Po wojnie mieszkał w Łodzi. Pracował m.in. jako instruktor w sztabie wojskowym. W 1975 roku wstąpił do PZPR.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. W niektórych dokumentach oraz w artykule prasowym Nazwisko występuje też jako Makochoń lub Makochań. Jednak forma Makochan jest najczęstsza i najprawdopodobniej prawidłowa.