Wikipedia

40 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)

40 Pułk Artylerii Lekkiej (40 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

40 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1956

Tradycje
Nadanie sztandaru

1948

Kontynuacja

40 Pułk Artylerii
14 Dywizjon Artylerii Samobieżnej[1]

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jerzy Malarewicz

Organizacja
Numer

JW 2947[2]

Dyslokacja

Jarosław[3]

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

9 Drezdeńska Dywizja Piechoty[3]

Pułk sformowany został we wsi Olmonty na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 16 z 3 września 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 4 listopada 1944 w Olmontach[4].

Żołnierze pułku edytuj

Dowódcy pułku

  • (p.o.) mjr Jerzy Malarewicz
  • ppłk gw. Grzegorz Wasilew — do 15 listopada 1944
  • mjr Wiktor Kozak – 1949
  • ppłk inż. Gabriel Owczinnikow
  • ppłk gw. Wincenty Gajbowicz

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5]

  1. ppor. Jerzy Bielewicz
  2. chor. Stefan Hucuł
  3. mjr Michał Gieorgiew
  4. ppor. Stanisław Krasowski
  5. kan. Wacław Kwiatkowski
  6. mjr Wiktor Pawłow
  7. kpt. Teodor Sołdatow

Skład etatowy edytuj

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

 
76 mm armata dywizyjna wz. 1942
 
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Działania bojowe edytuj

Oddział wchodził w skład 9 Dywizji Piechoty z 2 Armii WP. 16 kwietnia 1945 wspierał macierzystą dywizję podczas forsowania Nysy i walk o Rothenburg. Najcięższe walki stoczył pułk w ostatnich dniach kwietnia, kiedy to walczył w okrążeniu pod Kuckau. W dniach 6–10 maja 1945 zabezpieczał ogniem natarcie dywizji w ramach operacji praskiej. Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 pod Minterbermsdorf.

       
   

Okres powojenny edytuj

Pierwszym powojennym garnizonem pułku był Łańcut. 3 września 1945 roku stałym miejscem postoju został garnizon Jarosław[6]. Sztandar ufundowany przez mieszkańców Przeworska wręczono pułkowi 18 października 1948 roku. W 1956 jednostka przeformowana została w 40 pułk artylerii.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Decyzja nr 275/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 sierpnia 2009 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i nadania imienia patrona 14 dywizjonowi artylerii samobieżnej.
  2. ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  3. ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  4. ↑ Ways 1967 ↓, s. 120.
  5. ↑ Ginalski 1968 ↓, s. 324.
  6. ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Edmund Ginalski: 40 pułk artylerii lekkiej. Zarys dziejów 1944-1947.. Wydawnictwo MON, 1968.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=40_Pułk_Artylerii_Lekkiej_(LWP)&oldid=72238429”