Bomba dla przewodniczącego

Bomba dla przewodniczącego
Бомба для председателя
Autor	Julian Siemionow
Tematyka	Zimna wojna, Łowcy nazistów, Rozłam radziecko-chiński
Typ utworu	powieść
	Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	ZSRR
Język	rosyjski
Data wydania	1970 (pierwsze wydanie radzieckie)
Wydawca	w Polsce Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej
poprzednia; Rozpacz	następna; brak

Bomba dla przewodniczącego (ros. Бомба для председателя) – dwunasta i ostatnia pod względem chronologicznym (pod względem publikacji czwarta) część stworzonego przez Juliana Siemionowa cyklu powieści poświęconych radzieckiemu agentowi Stirlitzowi.

Fabuła edytuj

Rok 1967. Bohater Związku Radzieckiego profesor Maksym Maksymowicz Isajew, emerytowany pułkownik radzieckich tajnych służb, pracuje jako wykładowca akademicki na moskiewskiej uczelni. Kiedy dowiaduje się, że jego doktorant Paweł Koczew uciekł do Berlina Zachodniego postanawia wyjechać do Niemiec i osobiście zbadać sprawę zniknięcia młodego Bułgara. W tym samym czasie reżyser Ferdinand Luce, przy pomocy prokuratura Berga, prowadzi śledztwo w sprawie śmierci swojego przyjaciela, Hansa Dornbrocka. W podzielonym mieście Isajew spotyka Kurta Eismanna i Wilhelma Holtoffa – byłych oficerów Gestapo, których poznał, gdy służył w III Rzeszy jako Max Otto von Stirlitz...

Ekranizacja edytuj

W 1976 r. Anatolij Bobrowski wyreżyserował film pt. „Życie i śmierć Ferdinanda Luce” oparty na „Bombie dla przewodniczącego”. W przeciwieństwie do powieści, głównym bohaterem filmu nie był Stirlitz a profesor Władimirow^[a] – były oficer SMIERSZ biorący udział w operacji berlińskiej^[1]^[2].