Branneryt
Branneryt – minerał z gromady tlenków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
(U,Ca,Th,Y)(Ti,Fe)2O6 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
ok. 4,5 |
| Przełam |
nierówny, muszlowy |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
6,35 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
czarna, brunatnawa |
| Rysa |
ciemnobrązowa, zielonobrązowa |
| Połysk |
diamentowy, tłusty |
Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego geologa G. Brannera (1850-1922).
Charakterystyka edytuj
Właściwości edytuj
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym – izometryczne. Występuje w postaci nieprawidłowych ziarn czasami obtoczonych. Jest nieprzezroczysty, w cienkich płytkach przeświecający –zielonawożółto. Rozpuszcza się w gorącym kwasie azotowym i siarkowym. Jest silnie promieniotwórczy. Zawiera od 30 do 45% uranu i od 0,3 do 4% toru. Jest podobny do allanitu. Tworzy odmiany polimorficzne.
Występowanie edytuj
Został znaleziony w piaskach złotonośnych (aluwiach) w Idaho w USA. Występuje w pegmatytach, a w większych ilościach w niektórych złożach hydrotermalnych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: ilmenit, skalenie, apatyt, cyrkon.
Miejsca występowania:
- Kanada - Blind River; Francja - Chateau-Lambert; Maroko - Bou Azzer, Tichka; Hiszpania - Hornachuelos; Australia, RPA.
W Polsce występuje tylko w żyle kwarcowej w rejonie Wołowej Góry w Karkonoszach[1].
Zastosowanie edytuj
Przypisy edytuj
- ↑
Justyna Domańska-Siuda. Branneryt z Wołowej Góry i towarzyszące mu minerały uranu (Karkonosze). „Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego”. 448 (2), s. 393–400, 2012.
Bibliografia edytuj
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
Linki zewnętrzne edytuj
- artykuł o brannerycie na stronie Webmineral.com (ang.)
- artykuł o brannerycie na stronie Mindat.org (ang.)