Brant II

Brant II – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

W polu barwy niewiadomej^[1] dwa wręby, z których na górnym trzy płomienie czerwone.

W klejnocie trzy płomienie czerwone^[2].

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany 10 lipca 1512 roku, Oswaldowi, Michałowi i Achacemu Brantom.

Herbowni

Brant.

Przypisy

↑ U Ostrowskiego. Szymański podaje srebrne
↑ Klejnot za: Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2 data= 1897. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, s. 32.

Bibliografia

Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 23. ISBN 83-7181-217-5.

Linki zewnętrzne

Herb Brant II w serwisie Genealogia dynastyczna. genealogia.grocholski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)].
Herb Brant II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brant_II&oldid=72898676”