Bronisław Żołnierczyk
Bronisław Franciszek Żołnierczyk (ur. 21 marca 1940 w Sanoku, zm. 24 października 2020 w Przemyślu) – polski ksiądz rzymskokatolicki, działacz społeczny, członek Kapituły Metropolitalnej w Przemyślu, członek Zarządu Głównego Towarzystwa Pomocy św. Brata Alberta, krajowy duszpasterz bezdomnych.
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1940 |
| Data i miejsce śmierci |
24 października 2020 |
| Miejsce pochówku | |
| Wykładowca i ojciec duchowny w przemyskim seminarium duchownym | |
| Okres sprawowania |
1970–1986 |
| Dyrektor Caritas Archidiecezji Przemyskiej | |
| Okres sprawowania |
1985–2000 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Odznaczenia | |
| |
b.jpg)
Życiorys edytuj
Młodość i studia edytuj
Syn Macieja i Franciszki. W 1958 ukończył Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku uzyskując tytuł technika mechanika w specjalności budowa samochodów[1]. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie ukończył teologię (1964). Po otrzymaniu święceń kapłańskich kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na wydziale biblistyki.
Praca duszpasterska i społeczna edytuj
Pracę zawodową podjął w Tarnowskiej Woli, a następnie w Rzeszowie, Sieniawie, Krośnie, Jaśle i Jarosławiu. Był wykładowcą i ojcem duchownym w przemyskim seminarium (1970-1986), a także założycielem Caritas Kleryków. Z jego inicjatywy powstały też organizacje społeczne niosące pomoc potrzebującym (Duszpasterstwo Osób Niewidomych, Ruch Wiara-Światło „Muminki” – dla Podkarpacia), a także zainicjował szereg działań na rzecz niesienia pomocy dzieciom z domów dziecka, pogotowia opiekuńczego i ośrodka szkolno-wychowawczego, rodzinom wielodzietnym, ludziom starszym z domów spokojnej starości. Uczestniczył też w działalności Braci Albertynów.
Od 1985 roku był dyrektorem Caritas Archidiecezji Przemyskiej. W tym czasie założył świetlice dla dzieci, Stacje Opieki Pielęgnacyjnej i Medycznej, a także pracował z dziećmi i młodzieżą uzależnioną od narkotyków w Stowarzyszeniu Pomocy Dzieciom „Familia”, pomagał Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej i Zarządowi Miasta. Zajmował się także doposażaniem szpitali w Przemyślu (wyposażenie medyczne dla oddział urologii Szpitala Wojewódzkiego), Szpitala Psychiatrycznego w Żurawicy i Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla dzieci głuchoniemych i niedosłyszących. Stale współpracował z Polskim Związkiem Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Polskim Stowarzyszeniem Diabetyków, Polskim Towarzystwem Walki z Kalectwem i z organizacją Harcerstwa Polskiego. Zainicjował powstanie szkolnych kół „Caritas”, Kół Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, założył także kuchnię dla najbiedniejszych rodzin, schronisko dla mężczyzn oraz Dom Matki i Dziecka w Przemyślu. Jest organizatorem licznych pielgrzymek. Pracę dyrektora Caritas zakończył w 2000 roku dalej prowadząc wykłady w przemyskim Kolegium Katechetycznym.
Zmarł 24 października 2020[2]. Został pochowany w grobowcu kapłanów na Cmentarzu Posada w Sanoku 27 października 2020[3].
Wyróżnienia edytuj
- Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego
- Zasłużony dla gminy Zagórz
- Nagroda „Józef”, przyznana przez Radio Rzeszów, TV Rzeszów i „Super Nowości”, za rok 1999 w kategorii osobowości[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (2007)[5]
- Honorowe Obywatelstwo Przemyśla (2006)
Przypisy edytuj
- ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 106. ISBN 83-87450-00-6.
- ↑ Zmarł ks. prał. Bronisław Żołnierczyk. przemyska.pl. [dostęp 2020-10-26].
- ↑ Pożegnanie śp. ks. prał. Bronisława Żołnierczyka. esanok.pl, 2020-10-28. [dostęp 2020-10-28].
- ↑ Joanna Kozimor. „Józef” dla Szubera. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (437), s. 1, 24 marca 2000.
- ↑ M.P. z 2008 r. nr 34, poz. 300.
Bibliografia edytuj
- Biografia i Uchwała Nr 56/2006 Rady Miejskiej w Przemyślu z dnia 26 kwietnia 2006 r. na stronach Rady Miejskiej w Przemyślu. przemysl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-05)].