Bruno Wenzel
Bruno Wenzel (ur. 9 lutego 1888 w Ełku, zm. 29 grudnia 1965 w Hiddesen, Nadrenia Północna-Westfalia) – niemiecki prawnik i urzędnik kolejowy.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezes Dyrekcji Kolei Rzeszy w Szczecinie | |
| Okres |
od 1942 |
| Poprzednik |
Karl Linnekohl |
| Następca |
Tomasz Pietraszek |
Życiorys
edytujUczęszczał do gimnazjum w Ełku. Studiował prawo na Uniwersytecie Alberta w Królewcu, Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu i Uniwersytecie w Marburgu. Jako ochotnik służył w 2. Wschodniopruskim Pułku Artylerii Polowej nr 52 (2. Ostpreußischen Feldartillerie-Regiment Nr. 52) w Królewcu[1]. W 1910 trafił do Giżycka i Ełku jako aplikant adwokacki. Jako oficer rezerwy wziął udział w działaniach I wojny światowej, m.in. walcząc w bitwie pod Gumbinem i bitwie pod Grunwaldem (1914). Egzamin asesorski zdał w 1916. Został zatrudniony na Pruskich Kolejach Państwowych (Preußischen Staatseisenbahnen) m.in. w Dyrekcji Kolei Rzeszy w Królewcu (Reichsbahndirektion Königsberg), Urzędzie Ruchu Kolei Rzeszy w Gerze (Reichsbahn-Verkehrsamt in Gera), dyrekcjach kolei Rzeszy – w Opolu (Reichsbahndirektion Oppeln), Wrocławiu (Reichsbahndirektion Breslau) i Essen (Reichsbahndirektion Essen), gdzie od 1938 zajmował stanowisko naczelnika zarządu. Był wiceprezesem, a od 1 października 1942 prezesem Dyrekcji Kolejowej Rzeszy w Szczecinie (Reichsbahndirektion Stettin). Był też jej likwidatorem; w 1945 przeniósł do Lütjenburga[2]. W 1947 przeniósł się z radzieckiej do brytyjskiej strefy okupacyjnej i osiedlił się w Hiddesen. Został uznany za emerytowanego urzędnika przez Deutsche Bundesbahn. Został pochowany w Hiddesen[2].
W 1921 uzyskał tytuł doktora praw na Śląskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu, na podstawie pracy pt. „Die gemeinwirtschaftliche Bedeutung der Straßenbahnen. Grundsätzliches zum Problem der Unternehmungsform” (Użyteczność publiczna tramwajów. Podstawowe dla problemu formy przedsiębiorstw)[3].