Bursztynka Pfeiffera

Bursztynka Pfeiffera[2] (Oxyloma elegans) – gatunek ciemno ubarwionego ślimaka lądowego z rodziny bursztynkowatych (Succineidae).

Bursztynka Pfeiffera
Oxyloma elegans
(Risso, 1826)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

Heterobranchia

Rząd

trzonkooczne

Rodzina

bursztynkowate

Rodzaj

Oxyloma

Gatunek

bursztynka Pfeiffera

Synonimy
  • Glischrus (Tapada) succinea S. Studer, 1820 (nomen oblitum)
  • Succinea elegans Risso, 1826
  • Succinea pfeifferi Rossmässler, 1835
  • Succinea corsica Shuttleworth, 1843
  • Succinea debilis L. Pfeiffer, 1859
  • Succinea hopeiensis Ping, 1931
  • Succinea levantina Deshayes, 1835
  • Succinea major Risso, 1826
  • Succinea mediolanensis L. Pfeiffer, 1853[1]
Muszle

Muszla barwy bursztynowej lub ciemnopomarańczowej, skrętów 2,5 do 3, ostatni nierozdęty. Otwór wąsko jajowaty zajmujący 2/3 całej muszli. Na powierzchni zwykle wyraźnie zaznaczają się jaśniejsze i ciemniejsze pierścienie przyrostu, przez co muszla mniej przezroczysta i ciemniejsza. Wysokość 16–20 mm, szerokość 8–9 mm.

Bursztynka Pfeiffera występuje w prawie całej Europie, także w północno-zachodniej Afryce[1][3], północnej Azji[4] oraz Turcji[1][5]. W Polsce nie występuje tylko w wyższych partiach gór[6].

Żyje na liściach roślin w terenie zalewowym, w pobliżu rzek i zbiorników wodnych.

Oxyloma elegans jest jedynym gatunkiem żywicielskim pasożytniczej muchówki Angioneura cyrtoneurina z rodziny plujkowatych. Larwy tego owada rozwijają się w ciałach ślimaków, a po ich opuszczeniu przepoczwarczają się w glebie. Mogą atakować do 40% populacji żywiciela i dawać kilka pokoleń w jednym sezonie. Zasięg tej muchówki jest ograniczony do Europy, w Polsce została odłowiona tylko raz w 1996 roku w Biebrzańskim Parku Narodowym (jeden osobnik)[6].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c MolluscaBase eds., Oxyloma elegans (Risso, 1826), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  2. Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008. ISBN 978-83-88147-09-8.
  3. Weichtier des Jahres 2012: Die Schlanke Bernsteinschnecke Oxyloma elegans [online], Deutsche Malakozoologische Gesellschaft (DMG) [dostęp 2024-04-22] (niem.).
  4. F. Welter-Schultes, Species summary for Oxyloma elegans, [w:] AnimalBase [online] [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  5. Yeşim Çabuk, Naime Arslan, Veysel Yılmaz, Species Composition and Seasonal Variations of the Gastropoda in Upper Sakarya River System (Turkey) in Relation to Water Quality, „Acta hydrochimica et hydrobiologica”, 32 (6), 2004, s. 393–400, DOI10.1002/aheh.200300544 (ang.).
  6. a b Bystrowski C., Grzywacz A., Stwierdzenie występowania pasożytniczej muchówki Angioneura cyrtoneurina (ZETTERSTEDT, 1859) (Diptera: Calliphoridae) w Polsce, „Wiad. entomol.”, 28 (4), Poznań 2009, s. 271–274.

Bibliografia

edytuj
  • Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.