CODA (skrót)

Child of deaf adult (pol. dziecko głuchego dorosłego), powszechnie znane pod akronimem CODA – osoba wychowywana przez jedną lub więcej osób niesłyszących, która uważana jest za część kultury Głuchych zarówno z powodu częstotliwości używania przez nią języka migowego, jak i jej aktywnego udziału w życiu społeczności osób głuchych. Wiele osób CODA jest dwujęzycznych: nabywają oni zarówno dominujący język mówiony w społeczności osób słyszących, jak i jego migowy odpowiednik w społeczności osób głuchych. Z tego powodu osoby CODA są także dwukulturowe i często uznawane za łączników między światem głuchych a słyszących^[1]^[2]^[3].

Osoba CODA komunikująca się ze swoimi rodzicami przez kamerę

Termin został użyty po raz pierwszy w 1984 roku przez Milie Brothers, założycielkę CODA International^[4]. Wraz z upływem czasu pojawiły się następne terminy^[5]:

KODA (Kid/Kids of Deaf Adults) – nieletnie słyszące dzieci głuchych rodziców
OHCODA (Only Hearing Child of Deaf Adults) – słyszące dzieci, które mają głuchych rodziców i rodzeństwo
OCODA (Only Child of Deaf Adults) – jedynak mający głuchych rodziców
SODA (Siblings of Deaf Adults) – słyszące rodzeństwo głuchego brata lub siostry
GODA (Grandchild/Grandchildren of Deaf Adults) – wnuki głuchych dziadków
COHHA (Child/Children of Hard-of-Hearing Adults) – dzieci słyszące mające rodziców słabosłyszących

Przypisy edytuj

↑ Nomfundo F. Moroe, Victor de Andrade: Hearing children of Deaf parents: Gender and birth order in the delegation of the interpreter role in culturally Deaf families. National Library of Medicine, 2018-04-30. [dostęp 2022-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-30)]. (ang.).
↑ Natàlia Mauri: El so del silenci. social.cat, 2019-10-07. [dostęp 2022-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-30)]. (kat.).
↑ Emma Duncan: EMMA DUNCAN: I was raised by deaf parents – now I work with words. The Courier, 2022-08-05. [dostęp 2022-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-30)]. (ang.).
↑ AnnaA. Goc AnnaA., „Głusza”, Dowody na istnienie, Warszawa 2022, s. 202 .
↑ Kim jesteśmy? [online], Coda Polska [dostęp 2023-10-17] (pol.).

[a-1] Nomfundo F. Moroe, Victor de Andrade: Hearing children of Deaf parents: Gender and birth order in the delegation of the interpreter role in culturally Deaf families. National Library of Medicine, 2018-04-30. [dostęp 2022-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-30)]. (ang.).

[b-2] Natàlia Mauri: El so del silenci. social.cat, 2019-10-07. [dostęp 2022-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-30)]. (kat.).

[c-3] Emma Duncan: EMMA DUNCAN: I was raised by deaf parents – now I work with words. The Courier, 2022-08-05. [dostęp 2022-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-30)]. (ang.).

[4] AnnaA. Goc AnnaA., „Głusza”, Dowody na istnienie, Warszawa 2022, s. 202 .

[5] Kim jesteśmy? [online], Coda Polska [dostęp 2023-10-17] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]