Centralny Dworzec Pocztowy
Centralny Dworzec Pocztowy – nieistniejący dworzec kolejowy w Warszawie przeznaczony do obsługi ruchu pocztowego.
| ||
 Dworzec Pocztowy w czasie powstania warszawskiego | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Warszawa | |
| Adres | ul. Żelazna 21 Warszawa | |
| Styl architektoniczny | funkcjonalistyczny | |
| Architekt | Józef Szanajca | |
| Rozpoczęcie budowy | 1936 | |
| Ukończenie budowy | 1941 | |
| Pierwszy właściciel | PKP | |
Położenie na mapie Warszawy  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | ||
 52°13′37,4″N 20°59′42,2″E/52,227056 20,995056
| ||
OpisEdytuj
Dworzec Pocztowy wzniesiono częściowo na terenach dawnego Dworca Kaliskiego przy ul. Żelaznej 21, naprzeciw tzw. Domu Kolejowego znajdującego się na rogu ulic Żelaznej i Chmielnej.
Budowa według projektu Józefa Szanajcy w stylu funkcjonalistycznym rozpoczęła się w 1936[1]. Konstrukcję żelbetową zaprojektował inż. Wenczesław Poniż. Przerwana na krótko przez wybuch II wojny światowej, która zastała budynek z jednym skrzydłem w stanie surowym, pozostałymi w budowie.
Oddany do użytku w połowie września 1941[2] i pomalowany w barwy maskujące.
Zdobyty przez powstańców warszawskich w dniach 3–5 sierpnia 1944 i wówczas lekko uszkodzony. Mieściła się w nim reduta powstańcza[1].
Po wojnie częściowo odbudowany, częściowo rozebrany. Ostatni fragment budowli rozebrano w latach 2006–2007[1].
Nieruchomość jest własnością Poczty Polskiej, która planowała tam wzniesienie swojej nowej siedziby, a następnie biurowca[3].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Centralny Dworzec Pocztowy. warszawa1939.pl. [dostęp 2018-07-15].
- ↑ Bartoszewski W., 1859 dni Warszawy. Wydawnictwo "Znak", Kraków 1974
- ↑ Michał Wojtczuk. Hala Koszyki i Dotleniacz w jednym. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 11 czerwca 2018.