Cerkiew św. Eliasza w Petersburgu
Cerkiew św. Eliasza – prawosławna cerkiew w Petersburgu, w rejonie krasnogwardiejskim, na historycznej Ochcie, należąca do parafii eparchii petersburskiej.
 7810248000[1]
| |||||||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
 Widok cerkwi od południa | |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Sobór |
od 1923 (do 1938, w Żywej Cerkwi) | ||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
20 lipca/2 sierpnia | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Petersburga  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||||
 59°57′52,5″N 30°28′23,9″E/59,964583 30,473306
| |||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||
.jpg)
Cerkiew św. Eliasza została wzniesiona w latach 1781–1785 przy zakładach prochowych, na miejscu starszej, drewnianej świątyni pod tym samym wezwaniem[2]. Obiekt miał formę zwieńczonej kopuła rotundy[2]. W latach 1805–1806 w jego sąsiedztwie wzniesiono drugą świątynię, której patronem był św. Aleksander Newski, z trójkondygnacyjną dzwonnicą. Autorem jej projektu był Fiodor Diemiercow. W 1841 obydwa obiekty zostały połączone w jedną cerkiew[2]. W latach 1901–1902 podwyższono kopułę cerkwi i jej dzwonnicę. Dziewięć lat później wykonano nowe freski we wnętrzu obiektu[2].
W 1923 cerkiew św. Eliasza przeszła w ręce Żywej Cerkwi i w ramach tego związku wyznaniowego uzyskała status soboru. Pozostawała czynna do 1938. W roku tym odebrano ją wiernym, jej cenne ikony przekazano do muzeum w dawnym soborze św. Izaaka. Budynek przejął sztab obrony przeciwlotniczej[3].
W 1988, po pięcioletnim remoncie, Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt. Rok później metropolita petersburski i ładoski Aleksy poświęcił kolejno ołtarze św. Aleksandra Newskiego i św. Eliasza[3].