Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach

Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach – dawna greckokatolicka cerkiew parafialna, znajdująca się w Jurowcach, w gminie Sanok.

Cerkiew św. Jerzego w Jurowcach

A-1165 z 13.05.1996
kościół parafialny
Widok ogólny (2018)
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Jurowce
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Jurowcach
Wezwanie	św. Jerzy
Historia Data zakończenia budowy 1873 Poprzednie wyznanie Kościół Greckokatolicki w Polsce do 1946 r.
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok Jurowce, cerkiew
Położenie na mapie Polski Jurowce, cerkiew
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Jurowce, cerkiew
Położenie na mapie powiatu sanockiego Jurowce, cerkiew
49°36′00,3″N 22°08′03,7″E

Od 1946 roku cerkiew służy jako parafialny kościół rzymskokatolicki parafii św. Piotra i Pawła.

Obiekt wpisany na listę zabytków w 1996 i włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej (trasa nr II).

Historia obiektu

Cerkiew została zbudowana w 1873 ze środków włościan i miejscowego dworu, a w 1905 wzniesiono z północnej strony murowaną dzwonnicę parawanową. W 1924 od północnej strony prezbiterium dobudowana została kaplica kolatorska, a w 1926 od południowej kolejną kaplicę boczną.

W 1946 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. W 1970 wzmocniono i otynkowano fundament, a w 1981 zmieniono pokrycie dachu, szalunek ścian oraz część stolarki okiennej. W czasie prac remontowych w 1989 przeprowadzono renowację polichromii. Znaczne prace remontowe wykonano w 2014, które zasadniczo zmieniły wygląd zewnętrzny świątyni. Wymieniono elementy konstrukcyjne dachu i pokryto go blachą miedzianą, oszalowano elewację.

• 
  Elewacja północna
• 
  Wnętrze
• 
  Dzwonnica

Architektura i wyposażenie

Jest to cerkiew o konstrukcji słupowej, pierwotnie trójdzielna z przedsionkiem, o prostokątnym prezbiterium, z dwoma dobudowanymi później kaplicami bocznymi. Dach z trzema płaskimi kopułami na osi głównej, na ramionach nawy poprzecznej dachy dwuspadowe. Wewnątrz w partii sklepień polichromia o motywach geometryczno-ornamentalnych, w kopułach kompozycje figuralne. Większość elementów wystroju wewnętrznego nie zachowała się, pozostał tylko ołtarz boczny z dwoma ikonami.

Bibliografia

• Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str.217-218 ISBN 83-89188-08-2
• Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, KrzysztofK. Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 108-109, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420 .