Cerkiew św. Włodzimierza w Moskwie (Basmannyj)
Cerkiew św. Włodzimierza – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Basmannym, w dekanacie Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
7710832000[1] | |||||||||||||||||||||||
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
15/28 lipca | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji | |||||||||||||||||||||||
55°45′19,2″N 37°38′25,7″E/55,755333 37,640472 | |||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Historia
edytujPierwsza cerkiew pod wezwaniem św. Włodzimierza znajdowała się na miejscu dzisiejszej świątyni w I połowie XV w.; pierwsza wzmianka o niej pochodzi z gramoty Wasyla I z 1423. Obiekt sakralny sąsiadował z pałacem książąt moskiewskich i był prywatną świątynią panującej rodziny. W okolicy tej znajdował się również książęcy sad owocowy, od którego pochodzi potoczna nazwa dzielnicy Stare Sady[2].
Kolejną świątynię na tym miejscu polecił zbudować Wasyl III, który postanowił uczcić zdobycie Smoleńska w 1514 otwarciem jedenastu nowych murowanych cerkwi w Moskwie. Projekt wszystkich obiektów wykonał Aloisio da Milano (w Rosji znany jako Alewiz Friazin). Wśród świątyń znalazła się nowa cerkiew św. Włodzimierza, wyświęcona w 1516. W II połowie XVII w. budynek został przebudowany. Cerkiew dwukrotnie uległa zniszczeniu w czasie pożarów Moskwy w 1737 i podczas wojny francusko-rosyjskiej 1812 r. Po drugim pożarze obiekt odbudował z własnych funduszy radca stanu Michaił Wolski[2].
Budowla pozostawała czynna do 1937. W wymienionym roku władze radzieckie postanowiły rozebrać cerkiew, jednak ostatecznie obiekt przekazano sąsiadującej ze świątynią Państwowej Publicznej Bibliotece Historycznej. Częściowy remont budynku miał miejsce w latach 80. XX wieku. Na dzwonnicy cerkiewnej umieszczono wówczas krzyż, chociaż obiekt nadal spełniał funkcje świeckie. Budynek został przywrócony do użytku liturgicznego w 1991[2].