Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” w Barnaule

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak”prawosławna parafialna cerkiew w Barnaule.

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak”
2200656000[1] z dnia 21.08.1990
cerkiew monasterska, parafialna
Ilustracja
Widok ogólny cerkwi po odrestaurowaniu (2018)
Państwo

 Rosja

Kraj

 Ałtajski

Miejscowość

Barnauł

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

Ikony Matki Bożej „Znak” w Barnaule

Wezwanie

Ikony Matki Bożej „Znak”

Wspomnienie liturgiczne

27 listopada/10 grudnia

Położenie na mapie Barnauła
Mapa konturowa Barnauła, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak””
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak””
Położenie na mapie Kraju Ałtajskiego
Mapa konturowa Kraju Ałtajskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak””
Ziemia53°19′38,8″N 83°47′48,2″E/53,327444 83,796722

Świątynia została zlokalizowana na miejscu starszego, drewnianego obiektu w 1858 według zatwierdzonego dwa lata wcześniej projektu. W 1916 w jej sąsiedztwie wzniesiona została kaplica upamiętniająca 300 lat rządów Romanowów w Imperium Rosyjskim.

W latach 1933–1936 w cerkwi, posiadającej wówczas status soboru, służył arcybiskup Jakub (Maskajew), zesłany na Syberię przez władze stalinowskie. Przebywał on w Barnaule do swojego ponownego aresztowania. W marcu 1938 NKWD ogłosiła odkrycie „kontrrewolucyjnej powstańczej organizacji monarchistycznej”, badając sfabrykowaną sprawę zabójstwa stróża cerkwi Ikony Matki Bożej „Znak”. W grudniu tego samego roku świątynia została zamknięta dla potrzeb kultu i zmieniona w archiwum NKWD, następnie archiwum państwowe Kraju Ałtajskiego. W 1939 z budynku zdjęto kopuły i krzyż, rozebrano trójkondygnacyjną dzwonnicę i całkowicie zmieniono układ wnętrza, dzieląc je na dwa poziomy.

Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” w Barnaule w 1992, w bardzo złym stanie technicznym. Mimo tego biskup nowosybirski Tichon (Jemieljanow) zdecydował o jej otwarciu jako czynnej świątyni parafialnej, równolegle z podjętą przez pierwszego proboszcza odbudową. W grudniu 1993 rozpoczęła się budowa kaplicy św. Jana Kronsztadzkiego, przyległej do głównej bryły cerkwi, w której umieszczono chrzcielnicę. Od lutego 1994 cerkiew zaczęła działać w pełnym wymiarze. Od tegoż roku przy świątyni działa żeński monaster.

W 1997 zostały odbudowane boczne kaplice cerkwi pod wezwaniem Świętych Zachariasza i Elżbiety oraz św. Mikołaja. 23 maja 2009 zakończyła się restauracja głównej kopuły z krzyżem.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj