Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Żmijowiskach
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Żmijowiskach – drewniana cerkiew greckokatolicka z 1770 znajdująca się w Żmijowiskach.
nr rej. A-779 z dnia 1.06.1990[1] | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia |
Zaśnięcia Matki Bożej | ||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wielkie Oczy | |||||||||||||||
50°01′30,1″N 23°11′49,3″E/50,025028 23,197028 |
Od 1947 obiekt nieczynny kultowo.
Historia obiektu
edytujCerkiew została zbudowana w 1770. Przy cerkwi była też dzwonnica wzniesiona w 1830, która została rozebrana w II połowie XX wieku. Cerkiew była gruntownie przebudowana w 1881. Wzniesiono wówczas nowy babiniec, mniejszy przedsionek oraz wnętrze sanktuarium i nawy pokryto polichromią. W 1930 dokonano odnowienia świątyni. Po 1947 roku cerkiew była nieużytkowana, służyła jako magazyn. Prace zabezpieczające wykonano w latach 1990–91.
-
Widok od strony południowej
-
Elewacja zachodnia
-
Widok od strony północnej
Architektura i wyposażenie
edytujJest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej zwęgłowanej na zamek z ostatkami tworzącymi niekiedy obłap, trójdzielna, orientowana, posadowiona na otynkowanej podwalinie kamiennej i ceglanej.
Wewnątrz zachowały się m.in. ołtarz, tabernakulum, biblia i śpiewniki, fragmenty polichromii i 2 ołtarze boczne znajdujące się po bokach cerkwi.
-
Elewacja wschodnia
-
Widok ogólny
-
Przycerkiewny cmentarz
Otoczenie
edytujCerkiew otaczają tereny cmentarza greckokatolickiego.
Przypisy
edytuj- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2015-12-12] .
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Zieliński, Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, Rzeszów 2015, ss. 336-337 ISBN 978-83-61577-68-3