Wikipedia

Chely Wright

Richell Rene "Chely" Wright[1][2] (ur. 25 października 1970[3] w Kansas City) – amerykańska piosenkarka country i aktywistka.

Chely Wright
Ilustracja
Występ Chely Wright w 2014 roku
Imię i nazwisko

Richell Rene Wright

Data i miejsce urodzenia

25 października 1970
Kansas City

Pochodzenie

Nashville

Instrumenty

gitara

Gatunki

country, folk, americana

Zawód

piosenkarka, autorka tekstów, pisarka, producentka, aktywistka

Aktywność

od 1994

Wydawnictwo

Polydor (Mercury/Polygram), MCA Nashville, Painted Red, Vanguard

Strona internetowa

W 1995 roku została wyróżniona tytułem Najlepszej Nowej Wokalistki przez Akademię Muzyki Country. W sumie Wright wydała 8 albumów studyjnych, a ponad 15 z jej przebojów zajęło wysokie miejsca na listach przebojów country[4]. Do 2010 roku, w samych Stanach Zjednoczonych, płyty Wright sprzedały się w ponad 975 000 kopiach[5]. W maju 2010 Wright wydała swoją autobiografię Like Me, a niedługo później ukazał się biograficzny film dokumentalny Wish Me Away.

Wczesne lata edytuj

Chely Wright urodziła się 25 października 1970 roku w Kansas City w stanie Missouri[6]. Jest najmłodszym z trójki dzieci Cheri (zm. 2014[7]) i Stana L. Wright[8]. Wraz z bratem Chrisem i siostrą Jennifer[9] dorastała w muzycznej rodzinie w Wellsville[10] i odkąd skończyła 4 lata marzyła o karierze piosenkarki country[11].

Jako dziecko uczyła się gry na pianinie[12], a publiczne, płatne występy muzyczne rozpoczęła mając 11 lat[13].

Podczas wakacji przed ostatnią klasą szkoły średniej pracowała przy programie muzycznym Ozark Jubilee w Branson w stanie Missouri[14]. W 1989, tuż po ukończeniu szkoły, zdobyła rolę w musicalu w parku rozrywki Opryland USA w Nashville[15]. W 1993 roku podpisała umowę z Mercury Records[16], a rok później wydała pierwszy album zatytułowany Woman In The Moon[17].

Kariera edytuj

Jako artystka komercyjna edytuj

Pierwsze dwie płyty Wright - Woman in The Moon[17] i Right in the Middle of It[18] nie osiągnęły dużego sukcesu[19], co spowodowało, że podpisała kontrakt z MCA Records[19]. W 1997 roku jej utwór Shut Up and Drive z trzeciej płyty Let Me In znalazł się na liście przebojów country Billboardu na czternastej pozycji[6][20][21], a w 1999 roku singiel Single White Female z albumu o tym samym tytule[22] osiągnął pierwsze miejsce[23][24][25]. W 2000 roku podczas trasy z Bradem Paisleyem napisała wspólnie z nim duet Hard to Be a Husband, Hard to Be a Wife[6][26], który wykonali na wydarzeniu z okazji 75. rocznicy powstania Grand Ole Opry transmitowanym w telewizji. Występ został nominowany do kategorii Wokalne Wydarzenie Roku na 35. Corocznych Nagrodach CMA (Country Music Association)[27].

Piąty album studyjny Wright Never Love You Enough został wydany we wrześniu 2001[28]. Płyta zadebiutowała na czwartej pozycji listy przebojów country Billboardu[29].

W szczytowych latach swojej popularności Wright została umieszczona na liście "50 najpiękniejszych ludzi" magazynu People (2001)[6][30].

Jako artystka niezależna edytuj

W 2002 roku Wright rozstała się z MCA Nashville[31], a dwa lata później podpisała kontrakt z niezależną wytwórnią Vivaton i zaczęła przygotowywać nową płytę[32]. Współpraca zakończyła się po pięciu miesiącach ze względu na "różnice kreatywne"[33].

W 2004 roku Wright wydała singiel The Bumper of My SUV opisujący jej sprzeczkę z kobietą, która obrażała piosenkarkę, ponieważ zauważyła na jej samochodzie naklejkę marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych[34][35]. Piosenka wydana przez Painted Red Music Group (własność Wright)[36] osiągnęła sukces podobnie jak kolejny mini-album Everything. Płyta była dostępna tylko przez stronę internetową Wright, jednak jej sukces doprowadził do kontraktu z Dualtone Records[6].

Szósty album Wright The Metropolitan Hotel został wydany 22 lutego 2005[37] i uplasował się dwukrotnie na listach przebojów Billboardu. Zajął 18. miejsce w zestawieniu najlepszych albumów country[38] oraz 7. miejsce na liście albumów niezależnych[39].

W maju 2010, po podpisaniu kontraktu z Vangaurd Records, Wright wydała swój siódmy album studyjny Lifted Off the Ground wyprodukowany przez zdobywcę nagrody Grammy - Rodneya Crowella[40][41].

W październiku 2014 Wright zebrała 250 000 dolarów za pośrednictwem kampanii Kickstarter, a pieniądze te zostały przeznaczone na promocję i wydanie jej ósmego albumu studyjnego[42][43]. Ostatecznie I Am The Rain wydano 9 września 2016 przez grupę muzyczną Painted Red i RED Distribution. Płyta została wyprodukowana przez Joe Henry'ego i zawiera utwory nagrane wspólnie z Emmylou Harris, Rodneyem Crowellem oraz The Milk Carton Kids[42][44][45]. Była też porównywana do Tapestry Carole King[46].

Najnowszą płytą Wright jest świąteczny mini-album Santa Will Find You wydany w roku 2018. Obecnie artystka pracuje nad kolejną płytą[47].

Życie prywatne edytuj

 
Wright na premierze Promises, Promises

Wright od małego była świadoma swojej homoseksualności, jednak jako chrześcijanka uważała ją za niemoralną[48][49]. Zdecydowała nigdy o niej nie mówić ani nie wchodzić w związek z kobietą[50]. Dodatkowo, była przekonana, że ten sekret zniszczyłby jej karierę w konserwatywnej społeczności muzyków i fanów country[51]. Mimo tych postanowień, Wright ujawniła w swojej autobiografii, że przed ukończeniem trzydziestego roku życia była dwukrotnie w związku jednopłciowym. Od 1993 roku Wright pozostawała w stałym związku z kobietą, którą opisuje jako "miłość mojego życia"[52]. 5 ostatnich lat wspólnego mieszkania upłynęło im pod znakiem konfliktów, zerwań, powrotów i ostatecznego rozstania spowodowanych trudem utrzymania relacji w tajemnicy[53], długich nieobecności Wright podczas tras koncertowych i faktem, że obie były świadome, że ich związek nie zostanie zaakceptowany[52].

Pod koniec roku 2000 Wright związała się z piosenkarzem country Bradem Paisleyem[54]. W późniejszych latach przyznała, że nie pociągał jej seksualnie[55], jednak kochała go i uważała za niesamowicie inteligentnego, zabawnego i dobrego człowieka. Mówiła: "Kochałam Brada. Nie potrafiłam się w nim zakochać, ale jeśli miałam wieść życie, które nie usatysfakcjonuje mnie do końca, to to jest mężczyzna, z którym mogę być. Jeśli zamierzam być z chłopakiem to to jest ten chłopak"[56]. Wyraziła też żal z powodu tego jak potraktowała Paisleya, gdyż od początku wiedziała, że ich związek nie będzie w pełni szczery i szczęśliwy[55][57].

Wright w końcu zaakceptowała swoją orientację i pomiędzy 2004 i 2006 powiedziała o niej swoim najbliższym[58][59][60]. W 2007 zdecydowała, że dokona publicznego coming outu, a przez kolejne 3 lata pisała swoją autobiografię[61]. 3 maja 2010 magazyn People podał do wiadomości oświadczenie Wright[62]. Stała się jedną z pierwszych gwiazd country, która ujawniła się jako osoba homoseksualna[63]. Dzień później ukazała się jej autobiografia zatytułowana Like Me[64].

6 kwietnia 2011 Wright ogłosiła zaręczyny z rzeczniczką praw społeczności LGBT i kierowniczką muzyczną Sony[65], Lauren Blitzer[66][67]. Para pobrała się 20 sierpnia 2011 w prywatnej ceremonii w wiejskiej posiadłości w stanie Connecticut[68][69]. 23 stycznia 2013 ogłosiły, że Chely jest w ciąży bliźniaczej[65][70]. George Samuel i Everett Joseph przyszli na świat 18 maja 2013[71].

W 2011 ukazał się film "Wish Me Away"[72], który skupia się na drodze Wright do publicznego ujawnienia się. Taki sam tytuł nosi jedna z piosenek Wright z albumu "Lifted Off the Ground"[41]. Film był kręcony trzy lata[73] i zebrał wiele nagród oraz pozytywnych recenzji[74].

Gdy w 2012 Barack Obama wyraził aprobatę dla równości małżeńskiej, Wright publicznie poparła jego reelekcję[75].

Filantropia edytuj

Wright jest założycielką organizacji charytatywnej "Reading, Writing and Rhythm" (RW&R)[76][77], która wspomaga edukację muzyczną w amerykańskich szkołach. W 2002 roku Wright otrzymała nagrodę "FAME Award" MENC (obecnie NAMfE) za osiągnięcia RW&R[78].

W 2010 roku Wright założyła swoją drugą organizację charytatywną "Like Me". Skupia ona osoby LGBT oraz ich sojuszników i dąży do zapewnienia edukacji i pomocy tej społeczności[79].

Dyskografia[80][81] edytuj

 
Bezpłatny koncert dla wojska w roku 2000.

Albumy studyjne edytuj

  • 1994: Woman in the Moon
  • 1996: Right in the Middle of It
  • 1997: Let Me In
  • 1999: Single White Female
  • 2001: Never Love You Enough
  • 2005: The Metropolitan Hotel
  • 2010: Lifted Off the Ground
  • 2016: I Am the Rain

Kompilacje edytuj

  • 2003: 20th Century Masters – The Millennium Collection: The Best of Chely Wright
  • 2007: The Definitive Collection
  • 2008: The Ultimate Collection-UK Release

Mini-albumy edytuj

  • 2004: Everything (EP)
  • 2005: Live EP (EP w wersji cyfrowej)
  • 2011: Damn Liar – The Dance Remix (EP)
  • 2018: Santa Will Find You (EP)

Filmografia edytuj

Wright wystąpiła w filmie Disneya Wielka misja Maxa Keeble’a jako Pani Styles[82][83].

Nagrody[6] edytuj

Rok Nagroda Kategoria Wynik
1995 Akademia Muzyki Country Najlepsza Nowa Wokalistka Wygrana
1996 Nagrody TNN/Music City News Gwiazda Jutra Nominacja
Nagrody Jukebox Najlepszy Nowy Artysta Nominacja
1999 Akademia Muzyki Country Najlepsza Wokalistka Nominacja
Najlepszy Teledysk — "Single White Female" Nominacja
Country Music Television Najlepszy Teledysk Wśród Kobiet — "Single White Female" Nominacja
Cotygodniowe Nagrody Country Fast Track Artist Nominacja
Nagrody Country Music Association Nagroda Horizon Nominacja
2000 Nagroda Horizon Nominacja
2001 Cotygodniowe Nagrody Country Wokalna Współpraca (z Bradem Paisleyem) — "Hard to Be a Husband, Hard to Be a Wife" Nominacja
MENC Nagroda Stand Up for Music Wygrana
Nagrody Country Music Association Wokalne Wydarzenie Roku (z Bradem Paisleyem) — "Hard to Be a Husband, Hard to Be a Wife" Nominacja
2002 Nagrody CMT Flameworthy Video Fashion Plate — "Jezebel" Wygrana
Magazyn People 50 Najpiękniejszych Ludzi Wygrana
International Bluegrass Music Association Nagrane Wydarzenie Roku (z Ralphem Stanleyem i innymi artystami) — Clinch Mountain Sweethearts Wygrana
MENC Nagroda FAME Wygrana
2003 American Legion Auxiliary Kobieta Roku Wygrana
2005 Cotygodniowe Nagrody Country Gwiazda o Największym Sercu Nominacja
Najlepsza Piosenka Patriotyczna — "The Bumper of My SUV" Nominacja
2006 Gwiazda o Największym Sercu Nominacja
2010 Black Tie Dinner Nagroda Media Wygrana
Nagrody OUTmusic Nagroda Vanguard Wygrana
2011 Muzyczna Galeria Sław w Kansas Wprowadzona Wygrana
GLAAD Media Awards Wybitny Artysta Muzyczny Nominacja
Nagrody Literackie Lambda Najlepsza Biografia — "Like Me" Nominacja
Nagroda Documentary Channel Audience - Festiwal Filmowy w Nashville Najlepszy Film Dokumentalny — "Wish Me Away" Wygrana
Festiwal Filmowy w Los Angeles Najlepszy Film Dokumentalny — "Wish Me Away" Wygrana
New York LGBT Community Center’s Annual Center Women’s Event Kobieta Roku Wygrana
2012 Festiwal LGBT w Seattle Nagroda Publiczności, Ulubiony Film Dokumentalny Wygrana
Międzynarodowy Festiwal LGBT w San Francisco Wybitny Film Dokumentalny Wygrana
Międzynarodowy Festiwal LGBT w Palm Springs Nagroda Publiczności, Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Festiwal LGBT w Melbourne Nagroda Publiczności, Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Festiwal LGBT w Seattle Nagroda Publiczności, Ulubiony Film Dokumentalny Wygrana
Philadelphia Q Fest Nagroda Jurorów, Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Festiwal Filmowy Tallgrass, Kansas Nagroda Golden Strand, Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Festiwal LGBT w Pittsburghu Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Festiwal Filmowy Fresno Real Pride Nagroda Publiczności, Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Atlanta Out on Film Festival Nagroda Jurorów, Najlepszy Film Dokumentalny Wygrana
Festiwal Filmowy Newfest, Nowy Jork CENTERPIECE Wygrana
2013 GLAAD Media Awards Najlepszy Dokument Nominacja
Nagrody Emmy Outstanding Informational Programming—Long-Form Nominacja
2014 Family Equality Council Wybitne Działania jako Aktywista LGBT Wygrana

Przypisy edytuj

  1. ↑ Lawrence Journal-World - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2018-12-17].
  2. ↑ Oficjalne konto Chely Wright na Twitterze - odpowiedź na temat imion
  3. ↑ Oficjalne konto Chely Wright na Twitterze - odpowiedź na życzenia urodzinowe [online], @chelywright, 25 października 2013 [dostęp 2018-12-28] (ang.).
  4. ↑ Chely Wright Chart History [online], Billboard [dostęp 2018-12-19].
  5. ↑ Chely Wright Comes Out As Country Music's First Openly Gay Singer [online], Billboard [dostęp 2018-12-19].
  6. ↑ a b c d e f Biography – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  7. ↑ Chely Wright on Reconciling with Her Estranged Mom | Where Are They Now | Oprah Winfrey Network. OWN [dostęp 2018-12-28].
  8. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 4-5.
  9. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 286.
  10. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 3.
  11. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 142.
  12. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 68.
  13. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 35.
  14. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 46.
  15. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 51.
  16. ↑ My First Recording Contract, 1993, [w:] Chely Wright, Like Me, 2010.
  17. ↑ a b WOMAN IN THE MOON – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  18. ↑ RIGHT IN THE MIDDLE OF IT – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  19. ↑ a b Chely Wright, Like Me, 2010, s. 106.
  20. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 118.
  21. ↑ Country Music: Top Country Songs Chart (w dniu 01.11.1997) [online], Billboard [dostęp 2019-01-03].
  22. ↑ SINGLE WHITE FEMALE – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  23. ↑ Chely Wright Strikes Gold [online], BMI.com, 23 sierpnia 2000 [dostęp 2018-12-17] (ang.).
  24. ↑ Country Music: Top Country Songs Chart (w dniu 11.09.1999) [online], Billboard [dostęp 2019-01-03].
  25. ↑ Chely Wright Single White Female Chart History [online], Billboard [dostęp 2018-12-17].
  26. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 147.
  27. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 147-148.
  28. ↑ NEVER LOVE YOU ENOUGH – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  29. ↑ Country Music: Top Country Albums Chart (w dniu 13.10.2001) [online], Billboard [dostęp 2019-01-03].
  30. ↑ Chely Wright: I'm Done with Hiding [online], PEOPLE.com [dostęp 2018-12-17] (ang.).
  31. ↑ Nielsen Business Media Inc, Billboard, Nielsen Business Media, Inc., 29 czerwca 2002 [dostęp 2018-12-17] (ang.).
  32. ↑ New label Vivaton signs distribution deal with RED [online], www.bizjournals.com, 8 marca 2004 [dostęp 2018-12-17].
  33. ↑ CMT.com : Little Texas : Chely Wright Exits Vivaton Records [online], web.archive.org, 4 kwietnia 2009 [dostęp 2018-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-04].
  34. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 201.
  35. ↑ Defense.gov News Article: 'Bumper of My SUV' Singer Signs Autographs at Henderson Hall [online], archive.defense.gov [dostęp 2018-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-26].
  36. ↑ The Bumper of My S.U.V. - Chely Wright | Releases [online], AllMusic [dostęp 2018-12-17] (ang.).
  37. ↑ METROPOLITAN HOTEL – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  38. ↑ Country Music: Top Country Albums Chart (w dniu 12.03.2005) [online], Billboard [dostęp 2019-01-03].
  39. ↑ Independent Albums (w dniu 12.03.2005) [online], Billboard [dostęp 2019-01-03].
  40. ↑ Lifted Off the Ground by Chely Wright. [dostęp 2018-12-17].
  41. ↑ a b LIFTED OFF THE GROUND – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  42. ↑ a b I AM THE RAIN – New Release 9/9/16 – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  43. ↑ Chely Wright's New Studio Album! [online], Kickstarter [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  44. ↑ I AM THE RAIN – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-08] (ang.).
  45. ↑ I Am the Rain by Chely Wright on iTunes. [dostęp 2018-12-18].
  46. ↑ Interview: Chely Wright on her new album 'I Am the Rain' and surrendering to pain [online], AXS [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).
  47. ↑ Chely Wright: New Chely Studio EP and Holiday EP [online], PledgeMusic [dostęp 2018-12-19] (ang.).
  48. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 13.
  49. ↑ Chely Wright, Confessions of a Gay Christian Country Singer [online], Huffington Post, 24 czerwca 2011 [dostęp 2018-12-16] (ang.).
  50. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 61.
  51. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 62.
  52. ↑ a b Chely Wright, Like Me, 2010, s. 77.
  53. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 155.
  54. ↑ Hard to Be a Husband, Hard to Be a Wife, [w:] Chely Wright, Like Me, 2010.
  55. ↑ a b Wywiad Chely Wright w programie telewizyjnym Oprah, 19 maja 2010
  56. ↑ Chely Wright on her decision to come out: 'I won't be a whisper. I'm too proud of who I am.' [online], EW.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  57. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 153.
  58. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 182.
  59. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 222.
  60. ↑ Chely Wright, Like Me, 2010, s. 265.
  61. ↑ Wywiad w The Ellen DeGeneres Show, 27 maja 2010
  62. ↑ Country Music Artist Chely Wright Comes Out [online], PEOPLE.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  63. ↑ Time out: Kansan Chely Wright becomes first openly gay country star [online], LJWorld.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  64. ↑ Like Me by Chely Wright | PenguinRandomHouse.com: Books [online], PenguinRandomhouse.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  65. ↑ a b Chely Wright Is Having Twins!--Gwissues. Gwist [dostęp 2018-12-18].
  66. ↑ Country Singer Chely Wright Engaged to Girlfriend: We Want a Family [online], E! Online, 2011 [dostęp 2018-12-19] (ang.).
  67. ↑ Chely Wright Engaged to Gay Activist [online], Billboard [dostęp 2018-12-19].
  68. ↑ Chely Wright Is Married [online], PEOPLE.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  69. ↑ Chely Wright's Wedding Dress Revealed [online], PEOPLE.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  70. ↑ A.B.C. News, Singer Chely Wright Expecting Twins [online], ABC News [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  71. ↑ Chely Wright Welcomes Twins George Samuel and Everett Joseph [online], PEOPLE.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  72. ↑ First Run Features: WISH ME AWAY [online], firstrunfeatures.com [dostęp 2018-12-18].
  73. ↑ About The Film [online], Wish Me Away [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-29] (ang.).
  74. ↑ Press & Awards [online], web.archive.org, 24 grudnia 2013 [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-24].
  75. ↑ Chely Wright:Obama's Gay Marriage Nod Saved Lives [online], On Top Magazine [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  76. ↑ Reading, Writing & Rhythm | Chely Wright [online], web.archive.org, 19 stycznia 2014 [dostęp 2018-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-19].
  77. ↑ Reading, Writing & Rhythm [online], web.archive.org, 19 kwietnia 2012 [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-19].
  78. ↑ FAME Awards and Partnership of Professionals Awards [online], NAfME [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  79. ↑ LIKEME [online] [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  80. ↑ Chely Wright [online], open.spotify.com [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  81. ↑ Discography – Chely Wright [online] [dostęp 2018-12-18] (ang.).
  82. ↑ Wielka misja Maxa Keeble'a / Max Keeble's Big Move. [dostęp 2018-12-18].
  83. ↑ Max Keeble's Big Move (2001). [dostęp 2018-12-18].

Linki zewnętrzne edytuj

Oficjalna strona internetowa Chely Wright

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chely_Wright&oldid=71667165”