Chińska tortura wodna
Chińska tortura wodna – rodzaj tortury polegający na ustawieniu więźnia w miejscu, w którym krople wody kapią mu na głowę w krótkich odstępach czasu. W zamierzeniu ma doprowadzić to ofiarę do obłędu[1]. Pomimo braku fizycznych uszkodzeń u ofiary metoda ta zaliczana jest do tortur; część osób włącza ją do kontrowersyjnej podgrupy „ludzkich”, „humanitarnych” lub „łagodnych” metod torturowania[2].
Nie ma żadnych dowodów na to, że tortura ta była wykorzystywana przez Chińczyków; aktualna nazwa została wprowadzona w 1903 roku przez iluzjonistę Houdiniego[3]. The History of Torture (Brian Innes, 1998) podaje, że była ona po raz pierwszy użyta przez prawnika[1] Hippolytusa de Marsiliisa w XVI wiecznej Italii[3]. Następnie stosowali ją francuscy królowie wobec czarownic i heretyków[1]; ostatecznie zaniechano jej w XVIII wieku, możliwe że ze względu na brak widowiskowości oraz względnie długi czas trwania tortury[1]. Prawdopodobnie używano jej także podczas przesłuchań wysokiego rangą jeńca (Nguyen Van Tai) przez służby specjalne Republiki Wietnamu oraz amerykańskiego wywiadu w czasie wojny wietnamskiej[4].
Skuteczność potwierdzono w programie Pogromcy mitów. W obecności sanitariuszy monitorowano stan psychiczny Kari Byron. Mimo świadomości, że w każdej chwili może zakończyć eksperyment, a wokół są ludzie, którzy mogą udzielić jej pomocy, przeżyła krótkotrwałe załamania. Po godzinie testy psychologiczne wykazały znaczną frustrację, obniżenie nastroju i lęk, a sam eksperyment zakończono po półtorej godziny.
Pokaz tej tortury zdobył popularność widzów na naukowej wystawie w La Crosse Center w 2008[5]. Na przykładzie czwórki ochotników wykazano całkowitą skuteczność metody[5].
Chińska tortura wodna jest powszechnie znana i uznawana zazwyczaj za miejską legendę[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Darius M. Rejali: Torture and democracy. Princeton [N.J.]: Princeton University Press, 2007, s. 110,114,537. ISBN 0-691-11422-6.
- ↑ Emily Crookston, Larry May: War: essays in political philosophy. Cambridge: Cambridge University Press, 2008, s. 190. ISBN 0-521-87637-0.
- ↑ a b Cecil Adams: What’s the story on that weird medieval cult, the flatulents? Plus: do the Chinese use Chinese water torture?. January 12, 2001. [dostęp 2009-06-14]. (ang.).
- ↑ Michael Otterman: American torture: from the Cold War to Abu Ghraib and beyond. Carlton, Vic.: Melbourne University Press, 2007, s. 64–65. ISBN 0-522-85333-1.
- ↑ a b Terry Rindfleisch: Water torture project draws attention at annual expo. [w:] La Crosse Tribune [on-line]. April 17, 2008. [dostęp 2009-06-15]. (ang.).