Chwalimiacy (Chwalimiaki) – dawna wiejska grupa etnograficzna ludności polskiej, zamieszkująca wieś Chwalim (obecnie powiat zielonogórski, dawniej powiat babimojski). Byli oni osadnikami śląskimi, wyznania ewangelickiego, którzy uczęszczali do kościoła w miejscowości Kargowa[1].

Chwalimiacy
Miejsce zamieszkania

Polska (Wielkopolska)

Język

polski standardowy, dialekt śląski (gwara chwalimska)

Religia

ewangelicyzm

Grupa

Ślązacy

Przed 1945 rokiem zamieszkiwali obszar na samej granicy językowej polsko-niemieckiej[2][3]. Hitlerowska administracja uznając Chwalimiaków za element niepewny, który posługiwał się językiem polskim, osiadły na terenach przygranicznych III Rzeszy – przesiedliła mieszkańców Chwalimia w głąb Niemiec[1].

Etnografowie Adam Fischer i Jan Stanisław Bystroń do Chwalimiaków zaliczali także mieszkańców wsi Stare Kramsko i Nowe Kramsko[4][2], jednak Ludwik Gomolec jednoznacznie zakwestionował identyfikowanie obu grup etnograficznych. Mimo podobnych cech kulturowych mieszkańcy tych dwóch miejscowości byli katolikami, a także nie używali etnonimu Chwalimiacy[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Ludwik Gomolec: Wielkopolskie grupy regionalne i lokalne nazwy ludności wiejskiej. W: pod red. Józefa Burszty: Kultura ludowa Wielkopolski. T. 2. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1964, s. 22.
  2. a b Jan Stanisław Bystroń: Ugrupowanie etniczne ludu polskiego. Kraków: Orbis, 1925, s. 13.
  3. Jan Stanisław Bystroń: Etnografia Polski. Poznań: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1947, s. 28.
  4. Adam Fischer: Lud polski. Lwów: 1926, s. 12-13.

Linki zewnętrzne

edytuj