Claus Toksvig

duński dziennikarz i polityk

Claus Bertel Toksvig (ur. 21 października 1929 w Kopenhadze, zm. 5 listopada 1988) – duński polityk, prezenter telewizyjny i dziennikarz, od 1984 do 1988 poseł do Parlamentu Europejskiego.

Claus Toksvig
Data i miejsce urodzenia

21 października 1929
Kopenhaga

Data śmierci

5 listopada 1988

Zawód, zajęcie

polityk, prezenter telewizyjny, dziennikarz

Stanowisko

poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1988)

Partia

Konserwatywna Partia Ludowa

Życiorys edytuj

Syn edytora i ilustratora Haralda Toksviga oraz Karen Frederikke Clauson Kaas. W 1948 rozpoczął studia, po trzech latach wyjechał do Wielkiej Brytanii. Od 1951 do 1956 pracował jako asystent produkcji przy duńskojęzycznych programach BBC, następnie do 1958 jako reporter Federal Broadcasting Corporation z Federacji Rodezji i Niasy. W latach 1958–1981 związany z publicznym nadawcą Danmarks Radio. Był reportem i prezenterem programów informacyjnych, w tym wieczornego „TV Avisen”, zyskując sporą rozpoznawalność. Został także korespondentem z Nowego Jorku oraz Londynu – w pierwszym z miast jako pierwszy stały korespondent tej stacji. Przez trzy lata komentował konkurs Eurowizji oraz wystąpił jako narrator w filmie „Reptilicus” z 1961. Opublikował trzy książki[1][2].

W 1984 wybrano go posłem do Parlamentu Europejskiego z ramienia Konserwatywnej Partii Ludowej. Przystąpił do Europejskich Demokratów, od 1985 na stanowisku wicelidera frakcji, w 1987 ubiegał się też o jej prezesurę[3]. Zajmował też stanowisko wiceprzewodniczącego PE (1986–1987) i szefa Delegacji ds. stosunków z Norwegią (1987–1988). Zmarł w trakcie kadencji[4].

Życie prywatne edytuj

Od 1954 żonaty z Brytyjką Julie Anne Brett. Mieli troje dzieci: Nicka, Jenifer oraz Sandi, aktorkę i komik. Pochowano go na cmentarzu Nørup w gminie Velje[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Claus Bertel Toksvig. gravsted.dk. [dostęp 2021-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 lutego 2013)]. (duń.).
  2. Claus Toksvig. danskefilm.dk. [dostęp 2021-03-31]. (duń.).
  3. Lord Kingsland. telegraph.co.uk. [dostęp 2021-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-12)]. (ang.).
  4. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-03-31].