Cloaca Maxima – główny kanał ściekowy w Rzymie, którego budowę zainicjował Tarkwiniusz Stary[1] w VII w. p.n.e.

Cloaca Maxima
Ilustracja
Współczesna fotografia odpływu Cloaca Maxima do Tybru
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym

Typ budynku

kanał ściekowy

Rozpoczęcie budowy

VII wiek p.n.e.

Ważniejsze przebudowy

184 p.n.e.

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cloaca Maxima”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cloaca Maxima”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cloaca Maxima”
Ziemia41°53′45″N 12°29′05″E/41,895833 12,484722

Kanał został zbudowany w celu osuszenia podmokłych terenów w dolinie pomiędzy wzgórzami Eskwilinu, Wiminału i Kwirynału. Na osuszonym terenie powstało Forum Romanum. Przepływający w tym miejscu strumień pogłębiono, a jego brzegi zostały wzmocnione. Wody odprowadzano do Tybru. Początkowo kanał był otwarty, dopiero w 184 p.n.e. cenzor Kato Starszy przeprowadził prace modernizacyjne i kanał został zakryty. W dowód uznania jego statuetkę ustawiono w świątyni. W latach późniejszych kanał był jeszcze wielokrotnie remontowany, czasem nieco zmieniano jego trasę. Kanał ma długość około 600 m, wysokość prześwitu 4,20 m, a szerokość 3,20 m. Jest to najstarszy czynny kanał w Rzymie.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 215, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9