Lepiarka wiosenna
Lepiarka wiosenna[3] (Colletes cunicularius) – gatunek pszczoły z rodziny lepiarkowatych. Szeroko rozprzestrzeniony od Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i Skandynawii po pacyficzne wybrzeża Syberii oraz północno-wschodnie Chiny[2].
| Colletes cunicularius[1] | |||
| (Linnaeus, 1761) | |||
 samica | |||
 samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd |
trzonkówki | ||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
lepiarka wiosenna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Lepiarka wiosenna jest dość nietypowym przedstawicielem swojego rodzaju w polskiej faunie. Podczas gdy pozostałe polskie gatunki lepiarek latają latem, lepiarka wiosenna pojawia się wczesną wiosną[4] (od końca marca do końca maja)[3]. Brak jej również wyraźnego u innych gatunków paskowanego wzoru na odwłoku, tworzonego przez białawe lub beżowe przepaski z krótkich, przylegających włosków[5].
Z powodu wczesnego pojawiania się w sezonie głównym źródłem pokarmu są wierzby[5][6], przez co przez niektórych autorów błędnie[6] jest opisywany jako wyspecjalizowany pokarmowo[3]. Gniazduje w ziemi, w samodzielnie wykopanych przez siebie norkach, wybierając luźne, piaszczyste podłoże[7]. Jest gatunkiem samotnym, jednak tworzy kolonie gniazd[7]. Samice pszczół samotnych co do zasady nie żądlą w obronie swoich gniazd, dlatego przebywanie w pobliżu kolonii gniazdowej nie stanowi zagrożenia dla ludzi[8][9]. Gniazdo jest przez samicę powlekane od wewnątrz podobną do celofanu, przezroczystą wodoodporną wydzieliną[10]. Larwy nie przędą kokonów[4], przepoczwarczenie następuje w połowie sierpnia (w roku złożenia jaja przez samicę) lub później[7].
-
Lepiarka wiosenna przy gnieździe -
Samiec.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Colletes cunicularius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Colletes cunicularius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c Mikołaj Borański, Dariusz Teper, Atlas pospolitych gatunków pszczół Polski, Puławy 2017.
- ↑ a b T. Pawlikowski, W. Celary, Pszczołowate – Apidae. Wstęp i podrodzina lepiarkowate – Colletinae. Klucze do oznaczania owadów Polski, cz. XXIV, z. 68a, Toruń 2003.
- ↑ a b Felix Amiet, Albert Krebs, Bienen Mitteleuropas : Gattungen, Lebensweise, Beobachtung, ISBN 3-258-08104-2, OCLC 1134628619 [dostęp 2022-04-02].
- ↑ a b Erwin Scheuchl, Wolfgang Willner, Taschenlexikon der Wildbienen Mitteleuropas : alle Arten im Porträt, ISBN 978-3-494-01653-5, OCLC 1090644000 [dostęp 2022-04-02].
- ↑ a b c Paul Westrich, Die Wildbienen Deutschlands, ISBN 978-3-8186-0880-4, OCLC 1098336809 [dostęp 2022-04-02].
- ↑ Georgia Hennessy i inni, Stinging risk and sting pain of the ivy bee, Colletes hederae, „Journal of Apicultural Research”, 59 (2), 2020, s. 223–231, DOI: 10.1080/00218839.2019.1686577, ISSN 0021-8839 [dostęp 2022-04-02].
- ↑ Pszczoły samotne cz. 1 – wstęp [online], Nauka dla Przyrody, 16 lipca 2018 [dostęp 2022-04-02] (pol.).
- ↑ Eduardo A.B. Almeida, Colletidae nesting biology (Hymenoptera: Apoidea), „Apidologie”, 39 (1), 2008, s. 16–29, DOI: 10.1051/apido:2007049, ISSN 1297-9678 [dostęp 2022-04-02] (ang.).