Corrado Caraccioli
Corrado Caraccioli (zm. 15 lutego 1411) – włoski kardynał okresu wielkiej schizmy.
| Kardynał prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
15 lutego 1411 |
| Kamerling | |
| Okres sprawowania |
30 marca 1395–12 czerwca 1405 |
| Arcybiskup Mileto | |
| Okres sprawowania |
1402–1409 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
12 czerwca 1405 |
| Kościół tytularny | |
Życiorys edytuj
Początkowo popierał obediencję "rzymską". Był arcybiskupem Nikozji (1395-1402), Mileto (1402-1409) i Orvieto (od 1409). Od 1395 pracował w kurii papieża Bonifacego IX na stanowisku wicekamerlinga, a następnie kamerlinga. Papież Innocenty VII 12 czerwca 1405 przyznał mu nominację kardynalską z tytułem prezbitera San Crisogono. Brał udział w konklawe 1406. W 1409 porzucił obediencję Grzegorza XII i przyłączył się do Soboru w Pizie. Legat antypapieża Aleksandra V w Lombardii. Uczestniczył w konklawe 1410. Zmarł w Bolonii.